30 مهر 1396, 13:55
قال الحسن بن علی (علیه السلام):
«اَوسَعُ ما یَکونُ الکَریمُ بِالمَغفِرَةِ اِذا ضاقَت بِالمُذنِبِ المَعذِرة»
« اعلام الدین، صفحه 297»
حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) فرمود:
«بهترین زمان بخشش و گذشت انسان بزرگوار، زمانی است که گنهکار برای معذرت خواهی در تنگنا قرار گیرد»
غفران، غفار، غفور و مغفرت کلماتی آشنا هستند که با دیدن آنها نوعی عطوفت و مهربانی و ملایمت روحی برای انسان ترسیم می شود. یکی از اسامی الهی نیز همین است. در رابطه میان خدا و بندگان نیز می توان قسمی تکامل یافته از بخشش را در نظر آورد و این مقام تنها مناسب آن ذات هستی بخش می باشد. مراتب ناقص و تنزل یافته از بخشش نیز در بین بندگان خدا نسبت به یکدیگر قابل فهم است. اما این مسئله، روحی وسیع و مردانگی قوی لازم دارد تا انسان صاحب حق از حق قانونی و شرعی خویش گذشته و سرنوشت فرد و چه بسا خانواده ای را به صلاح و سداد رقم بزند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان