19 آذر 1396, 10:18
قال رسول الله (ص): الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا (مجموعة ورام، ج ،1 ص 150)
لکن چه فایده که هشیاری پس از مرگ تنها موجب ندامت و حسرت است و خداوند متعال انسانها را از چنین روزی بیم می‌دهد.
خداوند می‌فرماید:
«یا ایها الذین امنوا لاتلهکم اموالکم و لا اولادکم عن ذکر الله و من یفعل ذلک فاولئک هم الخاسرون »
ای کسانی که ایمان آورده اید اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند و هر کس چنین کند زیانکار است.[2]
حضرت علی علیه السلام می‌فرماید:
«آیا درد تورا بهبودی و خواب تورا بیداری نیست؟… پس چگونه ترس شبیخون خشم الهی تو را بیدار نمی‌کند و حال آنکه در اثر نافرمانی از دستورهای او به مدارج قهر وغضب او در افتاده‌ای؟ پس سستی خود را به تصمیم و قاطعیت، و خواب غفلتت را به بیداری و حرکت درمان کن…»[3]
بیداری نور است، بیداری بینایی و بصریت است، بیداری و آگاهی در دین نعمتی است بر کسی که این بیداری به او روزی شده است.[4]
آیا کسی نیست که قبل از پایان عمرش از خواب غفلت بیدار شود؟[5]
زنهار از غفلت که قساوت قلب تنها در بستر غفلت نشو ونما می‌کند.[6]
امام سجاد علیه السلام در مقام دعا، از حالت غفلت، به خدا پناه می‌برد و می‌گوید:
«خدایا! به تو پناه می‌برم از تنبلی و سستی و اندوه و ترس و بخل و غفلت …»
و در دعای صباح می‌خوانیم :
ای آن که در گاهواره‌ی امن و امان بخوابم بردی و برای رسیدن به نعمتها و احسانهایت از خواب گران بیدار کردی…
پس ـ ای برادر و ای خواهر مسلمان! ـ تا دیر نشده از خواب بیدار شو و راه آخرت در پیش گیر که فردا دیر است و پیک اجل به ناگاه فرا می‌رسد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان