29 فروردین 1397, 16:20
قال علی(ع): «یَنبَغی لِمَنْ عَرَفَ اللهَ سُبحانَه أنْ لا یَخلُو قَلبُهُ مِنْ رَجائِهِ وَ خَوفِهِ»
یعنی هر که خدا را شناخت دل او از خدا هراسان و به او امیدوار باشد. یا کسی که خدا را شناخت تنها بخدا امیدوار و تنها از خدا می‌ترسد و از هیچ کس دیگر نمی‌ترسد و تنها به خدا چشم امید دارد و بغیر او ابداً امیدوار نیست.[1]
موحد چو زر ریزی اندر برش چه شمشیر هندی نهی بر سرش
امید و هراسش نباشد ز کس بر این است بنیاد توحید و بس [2]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان