حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله وسلم):
«هر که موی سر را بلند بگذارد، نیکو رعایت و تربیتش بکند؛ یا آنکه از ته ببرد و بلند نگذارد».
(حلیة المتقین، ص 100)
«در آداب موی سر نگاهداشتن مردان و زنان»
بدان که زنان را بی‌ضرورتی و عذری موی سر را تراشیدن حرام است و مردان را یکی از دو چیز سنت است: یا آنکه موی سر را بتراشند و این بهتر است یا آنکه موی سر را بگذارند و تربیت کنند به آن که بشویند و شانه کنند و موی سر را دو حصه کنند که در میان سر ته مو ظاهر شود؛ و چون در اول اسلام، تراشیدن عیب عظیم بود در میان پیغمبر و امام، نباید کاری بکنند که در نظرها قبیح بنماید.
حضرت رسول (ص) موی سر را به قدر چهار انگشت می‌گذاشتند و در حج و عمره می‌تراشیدند.
در چندین حدیث وارد شده است که از حضرت صادق (ع) پرسیدند که آیا حضرت رسول (ص) موی سر را دو حصه می‌کردند و میانش را می‌شکافتند؟
فرمود:
«آن حضرت مو را به حدی بلند نمی‌گذاشتند که احتیاج به این بشود، بلکه آن قدر می‌گذاشتند که به نرمه گوش می‌رسید و هیچ یک از پیغمبران موی سر نگاه نمی‌داشتند».
و در حدیث دیگر فرمود:
«هر که موی سر را بلند بگذارد و میانش را نگشاید، حق‌تعالی در قیامت به پاره ای از آتش بگشاید.»
و در حدیث وارد شده است که حضرت رسول (ص) نهی فرمود از آنکه زنی به حد بلوغ رسیده باشد؛ به روش مردان جمیع موهای سر را در پیش سر یا در میان سر یا در اطراف سر گره بزند و نیاویزد.
و در حدیث دیگر منقول است که حضرت رسول (ص) نهی فرمود از کاکل گذاشتن، بزند و نیاویزد.
و در حدیث دیگر منقول است که حضرت رسول (ص) نهی فرمود از کاکل گذاشتن و مو را در پیش سر گره زدن و نقش خضاب کردن، و فرمود:
«زنان بنی‌اسرائیل هلاک شدند به سبب آنکه موی سر را در پیش سر گره می‌زدند و نقش خضاب می‌کردند»
و محتمل است که مراد از نقش خضاب آن باشد که متعارف است در میان زنان عرب، که سوزن به دست و بدن می‌زنند و سرمه و غیر آن در آن می‌ریزند که رنگش می‌ماند و احتمال دارد که نقشهای حنا را هم شامل باشد.
و در حدیث دیگر منقول است که از حضرت صادق (ع) پرسیدند از زنی که موی بالای پیشانی را می‌برد، یا می‌کند و موهای رو را می‌کند برای زینت! یا آنکه گیس خود را با گیس دیگری می‌بافد؟ فرمود:باکی نیست(اشکالی ندارد).
و در حدیث دیگر فرمود:
«اگر با پشم یا موی حیوانات یا موی همان زن ببافد باکی نیست، اما با موی زن دیگر نبافد و موی زن دیگر را با موی خود پیوند نکنند».
و بدان که اگر با موی حیوانی پیوند کرده باشند که گوشتش حرام باشد، در حال نماز می‌باید با او نباشد که در آن نماز کردن جایز نیست؛ مگر آنکه از پشم و موئی باشد که پیش مذکور شد، که نماز در آن می‌توان کرد.
منبع: حلیة المتقین، ص 100