12 آذر 1396, 15:40
قال الله تعالی:أَوَلا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی کُلِّ عام مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْن ثُمَّ لا یَتُوبُونَ وَ لا هُمْ یَذَّکَّرُون
با نگاهی به آیات قرآن و روایات معصومین (علیهم السلام) به خوبی روشن می‌شود که انسانها همیشه در حال امتحان شدن هستند، گویی دنیا مخلوطی از حق و باطل است و شبهه در جای جای دنیا رخنه نموده است. دنیا با چنین طبیعتی، همواره انسان را در دو راهی‌ها‌ی حق و باطل و نور و ظلمت قرار می‌دهد و تنها با انتخاب آگاهانه، می‌توان راه صحیح را برگزید. هوای نفس دائما با نیروی عقل و بینش آدمی ستیز می‌کند، پیروزی هریک از این دو به این امربستگی دارد که انسان از کدامیک ازاینها پیروی می‌نماید.
جهاد نفس، تمام اعمال انسان را در برمی‌گیرد. نماز، جهاد با نفس محسوب می‌شود و سایراعمال هم هر کدام نوعی از جهاد با نفس به حساب می‌آید. البته هر نماز و عبادتی این خاصیت را ندارد. باید انسان اراده جد‌ی و آگاهانه داشته باشدکه به وسیله این اعمال، با نفس خویش جهاد نماید.
در باره محل آزمایش بودن دنیا از امیرالمؤمنین علی علیه السلام روایت شده است که فرمود:
خداوند، ابتدا بهشت را خلق کرد و بعد جهنم را، بعد مقداری از بهشت را با مقداری از جهنم تلفیق کرد و دنیا را خلق نمود.
امتحان در جایی معنا دارد که حق و باطل به طور نامشخص در کنار هم باشد و امتحان شونده مجبور باشد باعقل و اراده خود یکی را انتخاب کند.
وقتی استاد، شاگرد خویش را مورد آزمایش قرار می‌دهد، هیچگاه پاسخ سؤالات را به او نمی‌گوید؛ بلکه رسیدن به جواب را به عهده شاگرد می‌گذارد و اوست که با آمادگی قبلی می‌تواند پاسخ یکایک پرسشها را بگوید. اگر شاگرد آمادگی نداشته باشد، قطعا ازعهده پاسخگویی برنخواهد آمد.
انسان هم اگر این آمادگی را در خود به وجود نیاورد، بی‌شک از امتحانها و ابتلاءات سربلند بیرون نخواهد آمد.[1]
گاهی امتحان در لباس شهرت است و گاه در لباس مقام. هر چه انسان بالاتر برود، آزمایش‌ها سنگین تر و دشوارتر می‌شود؛تا جایی که امتحان های انبیا و اولیا مطرح می‌گرددکه خارج از توان انسان‌های معمولی است.
نفس هیچگاه انسان را راحت نمی‌گذارد و دائما در کمین انسان بوده،در مواقع حساس خود را نشان می‌دهد و وارد عمل می‌شود.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان