23 مهر 1396, 8:34
ریختشناسی(مورفولوژی)، از واژۀ یونانی (Morphe) به معنای شکل، قالب و هیئت و واژه (Logos) به معنای شناخت، علم و منطق ترکیب یافته است. ریختشناسی اجتماعی، علمی است که در آن، دربارۀ شناخت هیأت و شکل بیرونی امور و پدیدهها، در ارتباط با عوامل جغرافیایی، حجم، گستردگی، پراکندگی و تراکم جمعیت از یک سو، و عوامل فیزیولوژیک اجتماعی از سوی دیگر، بحث و گفتگو میشود.
دورکیم یکی از جنبههای تمایز جامعهشناسی از روانشناسی را «ریخت شناسی اجتماعی» ذکر کرده و در تعریف آن گفته است:
«ریختشناسی اجتماعی عبارت است از مطالعه اساس جغرافیایی ملّتها و روابط آن با سازمان اجتماعی؛ یعنی مطالعه میزان و تراکم جمعیّت و نحوۀ توزیع آن بر سطح زمین».
در ریخت شناسی اجتماعی، سه امر مورد توجه است:
الف) عینیت امور و پیوستگی اجزاء و عناصر؛
ب) تفاوتهای مربوط به بافت اساسی و ریشهای پدیدهها و امور؛
ج) تغییرات پدیدهها، در ارتباط با شکلها و قالبهای واقعیات اجتماعی.
دانشمندان علوم اجتماعی متناسب با این سه امر، سه نوع ریختشناسی را از هم تفکیک نمودهاند:
1- ریختشناسی بیرونی؛ هنگامی که عینیّت پدیدهها و یا واقعیت اجتماعی مورد مطالعه قرار گیرد، ریختشناسی بیرونی و خارجی میباشد؛
2- ریختشناسی درونی؛ در صورتی که عوامل و عناصر درونی و پنهانی امور و واقعیّات اجتماعی مطمح نظر باشد، ریختشناسی درونی است؛
3- ریختشناسی تجربی؛ موقعی که تغییرات و رشد و دگرگونی اجزاء و کلیّت یک پدیده و واقعیت اجتماعی مورد بررسی است، ریختشناسی تجربی میباشد، که گاهی آن را ریختشناسی صوری نیز میگویند.
در تغییر و تحولات اجتماعی، عوامل مورفولوژیک در کنار سایر عوامل نقش مهمی دارد. چرا که در تحولات و دگرگونیهای اجتماعی، چه تحولات سریع و چه تحولات کند و تدریجی، نقش مورفولوژی (ریخت شناسی) اجتماعی به ثبوت رسیده است. مثلاً در وقوع انقلاب مشروطه ایران، این شهرهای بزرگ با جمعیت زیاد بودند که در ارتباط با وضع تربیتی، فرهنگی و اقتصادی – اجتماعی آنها، نقش مؤثّر داشتند.
نکته پایانی اینکه علم ریختشناسی اجتماعی، شاخههایی دارد که از جمله آنها میتوان به ریختشناسی جمعیتی، ریختشناسی روستایی و ریختشناسی شهری اشاره کرد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان