9 آذر 1396, 11:29
فرمود: "وتحنّنوا علی أیتام النّاس کما یتحنّن علی أیْتامکم" اگر علاقهمند هستید که بعد از شما با فرزندانتان باعاطفه رفتار کنند، شما هم نسبت به بازماندگان دیگران، باعاطفه رفتار کنید.
این عاطفه به منزله ملاطی است که بنای اسلام و ایمان روی آن استوار است. سنگهای سخت و آجرها و خشتها با آن ملاط روی هم استوار و قصر محکمی ساخته میشود. همان نرمشی که افراد و اعضا را به هم مرتبط میکند. خداوند تهدید فرموده است که: "ولْیخْش الّذین لو ترکوا من خلْفهم ذرّیةً ضِعافاً خافوا علیهم فلیتّقوا الله ولْیقولوا قولا ً سدیداً"[1]. نسبت به بازماندگان دیگران ستم نکنید که به بچههای شما همین ستم تحمیل میشود.
انسان پس از مرگ از جریان خانوادگیش باخبر است. اگر روزها آزاد باشد سری به منزل میزند. مردگانی که آزادتر بوده و امکانات بهتری دارند هر روز به منزل سر میزنند. و آنان که گرفتارند هفتهای یک بار و بعضی ماهی یک بار و بعضی دیگر سالی یک بار، بالاخره سری به منزل میزنند. این طور نیست که به کلی ارتباط قطع بشود[2].
روح حاکم در جامعه اسلامی باید روح ملاطفت و ملایمت با همهی اقشار جامعه باشد، مسلمان و غیر مسلمان؛ گرچه مؤمن ویژگی خاصی دارد. امام صادق (علیهالسلام) به اسحاق بن عمار فرمودند: "صانِع المنافقَ بلسانک واخْلُص وُدَّکَ للمؤمن وإن جالسک یهودى فأحْسِن مُجالسته"[3]شما نسبت به هر انسانی مؤدب باشید، خواه مسلمان خواه کافر، ادب جزء وظایف اسلامی است؛ حتی اگر با یهودی برخورد کردی نشستن با او را نیکو نما. چه خوب است اگر این روح در جامعه حاکم باشد.
منبع: کتاب حکمت عبادات ،تألیف آیت الله جوادی آملی
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان