28 مهر 1386, 0:0
"خدای متعال، صدقه را تربیت می کند، آن گونه که شما بچه شتر را تربیت میکنید و اگر شما نصف خرما صدقه دهید، خداوند آن را تربیت می کند و روز قیامت آن را به بنده می دهند، حتی اگر مثل کوه احد یا بزرگ تر از آن باشد".
هر کس صبح صدقه بدهد، از بلاهای آسمانی در آن روز مصون می ماند و اگر در اول شب صدقه دهد، از بلاهای آسمانی در آن شب در امان می ماند، و اگر کسی اهل بیت مسلمانی را کفایت نماید، گرسنگی شان را رفع نماید، بدن آنها را بپوشاند و آبروی آنها را حفظ کند از هفتاد حج برتر است.
نکته ای که باید به آن توجه کرد این که بر اساس آیه قرآن "هرگز به مرتبه نیکی خوبی نمی رسید مگر این که از آنچه دوست می دارید، انفاق کنید."(انعام /160)
در حدیث است که امام علی(ع) لباسی خریدند که آن را دوست داشت، لذا آن را صدقه داد و فرمود: از رسول خدا(ص) شنیدم که: هر کس دیگری را بر خود ترجیح دهد خداوند در روز قیامت بهشت را برایش بر می گزیند و کسی که چیزی را دوست داشته باشد پس آن را برای خدا قرار بدهد، خداوند متعال در روز قیامت می فرماید: بندگان به یکدیگر جزای به معروف می دادند و من امروز جزای تو را بهشت قرار می دهم".
همچنین در روایت آمده است که وقتی این آیه (به نیکی نمی رسید مگر این که آنچه دوست دارید انفاق کنید) نازل شد، یکی از صحابه را باغی بود که آن را دوست می داشت؛ آن را بین بستگانش تقسیم کرد؛ پس رسول خدا(ص) فرمود: "خوشا به حال تو! خوشا به حال تو که این حال سودمندی برای توست!".
نیز باید دانست که علاقه انسان به مال و منال و زخارف دنیوی منشأ فسادهای فراوانی است؛ پس هر گاه با دادن صدقه بتواند این علاقه ها را بکاهد یا سلب کند، رسیدن به کمالات معنوی برایش هموار می گردد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان