13 شهریور 1387, 0:0
قال رسول الله (صلى الله علیه وآله وسلم (، قال الله- عزّ وجلّ:
«کل عمل ابن آدم له إلا الصیام فإنه لی وأنا أجزی به»
خداى تعالى سکوهایى براى پرواز معنوى و رسیدن به مقام قرب خود قرار داده است ، زیرا با آلودگى نمى توان در جوار پاکان قرار گرفت . روزه واقعى باطن را تطهیر مى کند تا قدرت بهره گیرى از رحمت هاى حق و حالات معنوى را به دست آورد، وقتى روزه دار براى خدا از خواهش نفسانى خویش دست کشید و دل به حق داد و پیرو فرمان او شد ، خداى مهربان نیز بیشتر نوازشش مى کند .
تفضل و لطف پروردگار تا آنجاست که هم خودش توفیق عبادت مى دهد و هم به بهترین صورت نوازش مى نماید و هم بیشترین پاداش ها را مى بخشد .
در عصر جاهلیت هنگام ورود به خانه یا اطاق یا هر مکان دیگر ، اگر سقف درگاه به اندازه لازم بلند نبود، آن چنان اسیر نخوت و تکبر بودند که حاضر نمى شدند اندکى سرفرود آورند تا بتوانند عبور کنند، ولى در سایه توفیق حق و نبوت پیامبر (صلى الله علیه وآله) با همین ورزش هاى عبادى و همین روزه و نماز چنان خود ساخته و ملکوتى و متواضع شدند که هنگام حفر خندق براى پیشگیرى از هجوم احزاب با زبان روزه سنگ بر شکم مى بستند تا گرسنگى و تشنگى راحت تر تحمل شود و با تلاشى شگفت به کندن خندق مى پرداختند . هر چه عبادت دشوارتر باشد، تأثیرش در ایجاد روحیه انقیاد و تسلیم و تعبد و بندگى در برابر پروردگار بیشتر است .
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان