29 مهر 1396, 18:50
قال الجواد (علیه السلام):
«اَرْبَعُ مَنْ کُنّ فیهِ اِستَکْمَلَ ایمانَه: مَنْ اَعْطی للّه وَمَن مَنَع فِی اللّه وَاحَبّ لِلّه وَاَبْغَضَ فیه»
(کشف الغمه، ج 2، ص 349)
امام جواد (علیه السلام) فرمود:
«چهار خصلت که در هر کس باشد، ایمانش کامل است؛ کسی که برای خدا ببخشد و در راه خدا منع نماید و برای خدا دوست بدارد و برای او خشمگین شود»
ایمان به معنی وثوق، تصدیق، اطمینان، انقیاد و خضوع است و در فارسی به معنی گرویدن است و پرواضح است که گرویدن غیر از علم و ادراک است.[1]
مقدمه ایمان آن است که ابتدا انسان حقایق را با ریاضت عقلی و تفکر در آیات و دلایل درک نماید و پس از آن این حقایق را باید با ریاضت و اشتغال به خداوند به قلب برساند.
امام جواد (علیه السلام) در این روایت به مراتب و درجات خاص ایمان اشاره فرموده است. اگر انسان به مرتبهای از ادراک قلبی حق رسیده باشد که عمل و بخشش او، حب و بغض او، جذب و دفع او در ثبات انسانیاش فقط برای خدا باشد، در این مرتبه وی به توحید افعالی رسیده است و آنچه او را برمیانگیزاند، خود حق است.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان