9 دی 1396, 16:50
قال علی (ع):« تقرّب العبد الی الله سبحانه باخلاص نیّته » (تصنیف غررالحکم ودررالکلم /حدیث1617)
اخلاص در کارها یعنی خالص کردن نیت از شائبه ها، این همان چیزی است که در همه شوون زندگی از ما خواسته شده است.اخلاص در کارها باعث می شود انسان به سعادت و رستگاری برسد. ریا و عدم خلوص نیت، موجب خسران خواهد بود و انسان را از سعادت محروم می‌سازد.[1] در آیات زیادی از قرآن به مسأله اخلاص در عمل اشاره شده است خداوند در قرآن می‌فرماید:
« وما امروا الا لیعبدوا الله مخلصین له الدین»[2]
وامر نشدند مگر اینکه خدا را خالصانه عبادت کنند.
البته اخلاص دارای درجاتی است که حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به آن اشاره فرموده اند
حضرت میفرمایند: گروهی خدا را به امید بخشش پرستش کرده،که این عبادت بازرگانان و تجار است.وگروهی او را از روی ترس عبادت کرده که این عبادت بردگان است وگروهی خدا را از روی شکر و سپاسگزاری گرستیدند که این عبادت و پرستش ابرار و آزادگان است.[3]
اساس و پایه هر عملی را نیت آن عمل شکل می‌دهد و بر همین اساس انسان پاداش می بیند. بعد از پیروزی امیرالمومنین در جنگ جمل یکی از یاران امام گفت: دوست داشتم برادرم با ما بود و می‌‌‌دید که چگونه خداوند تو را بر دشمنانت پیروز کرد. امام پرسید آیا فکر و دل برادرت با ما بود؟ گفت: آری. امام فرمود: پس او در این جنگ با ما بود بلکه با ما در این جنگ همراهند کسانی که حضور ندارند، در صلب پدران ورحم مادران می باشند ولی با ما همم عقیده و آرمانند، به زودی متولد میشوند و دین و ایمان به وسیله آنها تقویت می‌گردد.[4]
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان