23 فروردین 1396, 5:51
در قرآن سلامت در سه مرحله از زندگي بسيار مهم و با اهميت شمرده شده: 1. سلامت در هنگام تولد ؛ 2. سلامت هنگام مردن؛ 3. سلامت در هنگام بعثت و رستاخيز در قيامت.
در قرآن آمده است: وَسَلَامٌ عَلَيْهِ يَوْمَ وُلِدَ وَيَوْمَ يَمُوتُ وَيَوْمَ يُبْعَثُ حَيًّا؛ و سلام بر او روزي که متولد شد و روزي که مي ميرد و روزي که زنده بر انگيخته مي شود.(مريم، آيه 15)
اين سلامت هم سلامت جسمي است و هم سلامت اعتقادي و روحي.
البته آنچه مهم است همان سلامت اعتقادي است و سرنوشت آدمي به آن بستگي دارد. از اين روخداوند از قلب سليم سخن به ميان مي آورد که مرتبط با سلامت اعتقادي است. (شعراء، آيه 89)
شايد به نظر برسد که سلامت جسمي زمان مرگ معنايي ندارد؛ زيرا مرگ زماني اتفاق مي افتد که جسم سلامت خود را به طور کامل يا نسبي از دست داده باشد؛ اما بايد توجه داشت که يکي از دعاهاي امام حسين(ع) در دعاي عرفه اين است : خدايا، مرا از تمام اعضا و جوارحم بهره مند فرما و چشم و گوش مرا وارث من قرار ده: (ومتعني بجوارحي واجعل سمعي و بصري الوارثين مني)، يعني تا موقع مرگ مرا از کوري و کري و نقص عضو محفوظ بدار. سلامت اعضا بسيار مهم است حتي براي کسي که در حال مرگ است.
پس انسان بايد در سه زمان اصلي در سلامت جسم و جان و اعتقاد باشد؛ اگر انسان از سلامت جسم در هنگام تولد برخوردار نباشد نمي تواند آنچنانکه بايد و شايد مسئوليت خود را انجام دهد؛ انسان با سلامت جسم است که مي تواند کارهاي مهمي انجام دهد و به قول معروف: اللهم اجعل قوتي في طاعتک و نشاطي في عبادتک. اين قوت براي اطاعت و دست يابي به کمالات لازم است. انسان تا هنگام مرگ بايد از سلامت تن و روان و اعتقاد برخوردار باشد و با همين سلامت در قيامت حضور يابد و براي اينکه به اين سلامت دست يابد، بايد همواره از خدا سلامتي را مسالت کند و اين دعاي امام سجاد(ع)را زمزمه کند: اللّهُمَّ إنّي اسالُكَ العافِيَهًْ و الشُّكرَ عَلَي العافِيَةِ(ميزان الحکمه ج7) .
روزنامه كيهان، شماره 21292 به تاريخ 9/12/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان