13 مهر 1394, 13:51
عزّت نفس
مظفرالدّین شاه قاجار، دوهزار و پانصد تومان براى وى فرستاد که هزار و پانصد تومان آن نذر سادات و هزار تومان دیگر براى طلاّب علوم دینى بود. آیت الله مامقانى دستور داد تا همه را به سادات و طلاّب برسانند و این در حالى بود که خود از نظر مالى در حال اضطرار بودولى خود استفاده نکرد و به اطرافیان نیز سفارش مى کرد که به اندازه رفع نیاز و در حد ضرورت از آن اموال بردارند[70].
فرزند بزرگوارش، آیت الله شیخ عبدالله مامقانى مى گوید:
«] پدرم [ در هنگام وفات، نه خانه مسکونى داشت و نه ملکى بلکه تا آخر عمر مستأجر بودچرا که نه خود توانایى خرید مسکن را پیدا کرد و نه اجازه مى داد تا کسى براى او خانه بخردزیرا خوف آن را داشت که کسانى که پول منزل مسکونى او را مى پردازند، حق کسى بر گردن آنها باشد و یا در برخى موارد منّت گذاشته و یا چشم داشتى از ایشان داشته باشند[71]».
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان