13 مهر 1394, 13:51
مقامات علمى و اخلاقى
بازار دانش در روزگار او، در کربلا رونق یافت و کربلا در روزگار او به وجود دانشمندان بسیار به خود مى بالید. نام فاضل در مجامع پیچید و روز به روز شهرت او بالا گرفت به گونه اى که به مرجعیّت دینى عموم مسلمانان رسید و داراى نفوذ گسترده و آوازه اى بلند و شخصیتى فراگیر گشت و در شمار اَوتاد و پرهیزگاران راستین که بدان ها مثال مى زنند، درآمد. او از دنیاى مادّى سخت دورى مى گزید و به جاه و مقام بى اعتنا بود و تنها به انجام واجبات دینى از قبیل تدریس و رهبرى و راهنمایى و نشر احکام اسلام مى پرداخت.
آیت الله فاضل به ساده زیستى و حسن خلق و روشن بینى مشهور بود. او در خانواده اى باتقوا در کمال ساده زیستى و در کنار و همراه با مردم، رشد و نمو نمود و این شیوه را خط مشى خود قرار داد. در کربلا، گاهى نماز مغرب و عشا را در صحن و بیشتر در محاذات خیمه گاه حسینى به جماعت مى گزارد.
صاحب «طرائق الحدایق» مى نویسد:
«آیت الله فاضل در جوار فیض ذخائر حسینى بودند و محقّقان هر صبح و شام در پاى منبر تدریس، از درس فقه و اصول بهره مى بردند. رجال دولت عثمانى، در انجام دستوراتش هیچ تأمّلى نداشتند تا چه رسد به ایرانى، عرب و عجم که طوق ارادتش را بر گردن نهاده بودند. کمتر کسى به آن اخلاق در آفاق یافت مى شد.»([15])
وى در پاکیزگى و اخلاق، نمونه یک روحانى الاهى بود و با این اقتدار بسیار افتاده، متواضع، خوش خو، خوش رو، و خوش برخورد بود و ریا و تکبر با او بیگانه مى نمود.
در مورد آیت الله فاضل مطالب فراوانى نقل شده است از جمله این که: حضرت آیت الله حائرى یزدى مى فرماید:
«مرحوم حاج میرزا حسن شیرازى از شاگردان شیخ انصارى در سفرى که براى زیارت قبر امام حسین(علیه السلام) به کربلا آمده بود، در جلسه درس آیت الله فاضل اردکانى حاضر شد. فاضل فرمایش شیخ انصارى در باب استصحاب کلّى، قسم ثانى را بیان نمود و به فرمایش شیخ ایراد کرد، میرزا حسن شیرازى مى گوید: «هر چه فکر کردم نتوانستم جوابى براى ایراد ایشان بیابم. پس از بازگشت، ایراد آیت الله فاضل را به استاد خود گفتم شیخ انصارى مدّت زیادى فکر کرد و سرانجام سخن آیت الله فاضل را پذیرفت و نظرشان در این باب عوض شد.»([16])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان