14 مهر 1394, 11:47
آیت الله ابراهیم امینى: «علّامه انسانى وارسته، مهذّب، خوش اخلاق، مهربان، عفیف، متواضع، مخلص، بى هوا و هوس، صبور، بردبار، شیرین و خوش مجلس بود. من ,, در حدود سىسال با استاد حشر و نشر داشتم... به یاد ندارم که در طول این مدت حتى یک بار عصبانى شده باشد و بر سر شاگردان داد بزند یا کوچکترین سخن تندى یا توهین آمیزى را بر زبان جارى سازد. خیلى آرام و متین درس مىگفت و هیچ گاه داد و فریاد نمىکرد، خیلى زود با افراد انس مىگرفت و صمیمى مىشد. با هرکس حتى کوچکترین فرد طلّاب چنان اُنس مىگرفت که گویا از دوستان صمیمى اوست... گاهى که به عنوان استاد مورد خطاب قرار مىگرفت مىفرمود: «این تعبیر را دوست ندارم ما اینجا گرد آمدهایم تا با تعاون و همفکرى، حقایق و معارف اسلامى را دریابیم» استاد بزرگوار بسیار مؤدب بود به سخنان دیگران خوب گوش مىداد، سخن کسى را قطع نمىکرد و اگر سخن حقى را مىشنید تصدیق مىکرد، از مباحثات جدلى گریزان بود ولى به سؤالها، بدون خودنمایى پاسخ مىداد».
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان