13 مهر 1394, 13:51
وقوف اضطرارى نهارى در مشعر
یکى از فضلا که قصد مشرف شدن به مکه را داشت، خدمت حاج آقا جمال گلپایگانى رسید و وقتى که خواست از محضر او مرخص شود، حاج آقا جمال به او گفت:
من وقوف اضطرارى نهارى مشعر([19]) را کافى مى دانم.
این آقا در دل خود مى گوید: من مقلد ایشان نیستم. براى من چه تفاوتى دارد که ایشان وقوف اضطرارى نهارى مشعر را کافى بدانند یا ندانند. به مکه مشرف مى شود.
روز عید، پس از رمى جمرات، وقتى به داخل چادر بر مى گردد، جوانى سراسیمه وارد مى شود و با ناراحتى مى گوید: همه اعمالم خراب شد، زیرا من، همین الآن وقوف در مشعر را درک کرده ام.
مى پرسد: از چه کسى تقلید مى کنى؟ مى گوید از آیت الله آقا جمال گلپایگانى! مى گوید اشکالى ندارد، اعمالت صحیح است.
جوان تعجب مى کند، مى گوید: من از هر کسى پرسیدم، گفت: اعمالت باطل است. مى گوید: مطمئن باش. از ایشان (حاج آقا جمال) شنیدم که فرمود: من وقوف اضطرارى نهارى مشعر را کافى مى دانم. در این جاست که این آقا متوجه مى شود سخن مرحوم حاج آقا جمال گلپایگانى در هنگام خدا حافظى چه حکمتى داشته است.([20])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان