11 مهر 1396, 15:23
«اَلا و اِنّی زاحِفٌ بهذه الاُسْرة علی قلَّة العدد و کَثْرَة العَدُوّ وَ خَذلَة الناصر» (مناقب، ابن شهر آشوب، ج4، ص 110)
«من با همین گروه اندک، با آنکه دشمن بسیار است و یاوران، ترک یاری کرده‌اند، خواهم جنگید»
توضیح: اخلاص و خدایی بودن نیّت و انگیزه، در هر کاری مطلوب و ارزش آفرین است، به خصوص در مسائل مبارزاتی که زمینۀ هوای نفس و انگیزه‌های مادّی و جاه طلبانه و قدرت جویی یا انتقام گیری بیشتر است و عنصر اخلاقی، نیاز بیشتری است.
آنکه برای خدا قیام کند، همۀ همتش عمل به تکلیف و کسب رضای الهی است. بنابراین نه کمی نفرات، در اراده‌اش خلل ایجاد می‌کند و نه شکست ظاهری او را مأیوس و بدبین می‌سازد.
اگر در یک مبارزه این انگیزه باشد، تضمین بیشتری برای ادامۀ مبارزه تا نهایت توان و تا پایان عمر است و حتّی در تنهایی و بی‌یاوری و کمی امکانات هم تکلیف را از خود ساقط نمی‌داند و با باطل سازش نمی‌کند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان