18 اردیبهشت 1395, 9:24
قرآن حكیم: ای كسانی كه ایمان آورده اید! از (مخالفت با دستورات الهی) پرهیز كنید و وسیله ای برای تقرب به او بجویید؛ و در راه او جهاد كنید باشد كه رستگار شوید. (سوره مائده - آیه 35) اساساً دنیا مقدمه ای جهت رسیدن و تقرب به خداست و در آن وسایط و وسایلی قرار دارد که تحقق این هدف را تسریع می‌بخشد.
باید دانست كه چون تقرّب بنده به خداوند عزّوجلّ حاصل گردد حجاب‌های نفسانی او از میان برداشته می‌شود. قرب به خدا یعنی بی‌پرده بودن. تقرّب به خدا یعنی انجام دادن فعلی كه موجب رفع حجاب شود. تمام عباداتی را كه انجام می‌دهیم باید به نیّت تقرّب به سوی او بوده باشد، و گرنه آن عبادت باطل است و ارزش ندارد، گرچه پیكره عمل درشت و چشمگیر بوده باشد. قرب به خداوند، قرب مكانی یا زمانی یا سایر امور طبیعی نیست. چرا كه خداوند محلّی ندارد تا انسان بدان محلّ نزدیك گردد و در زمانی واقع نمی‌باشد تا انسان بدان زمان خود را نزدیك نماید. مكان و زمان و سایر عوارض، مخلوق و آفریده خدا هستند، و در مشت قدرت وی قرار دارند. امّا میان نفس انسان و خداوند حجاب‌هایی است، بلكه هفتاد هزار حجاب است و هر عملی را كه انسان انجام دهد، خواه فعل طاعت بوده باشد خواه ترك معصیت، اگر از روی قصد قربت و نیّت نزدیكی به وی باشد، یك عدد از حجاب‌ها را بر می‌دارد یعنی نفس انسان یك مرحله به خداوند نزدیكتر می‌شود و خود را روشن‌تر می‌نگرد، و قساوت و ظلمات درونی‌اش را كمتر و سبك تر احساس می‌نماید؛ تا رفته رفته، بنده جمیع حجاب‌هایش از بین می‌رود و میان وی و خدای وی هیچ فاصله و بعد نفسانی باقی و برقرار نمی‌ماند. (کتاب الله‌شناسی/ جلد اول)
امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) در خطبه 110 نهج البلاغه وسایل تقرب به خداوند را این طور معرفی فرموده است: ایمان به خدا و پیامبر، جهاد، نماز، زكات، روزه، حج و عمره، صله رحم، صدقه پنهانی و آشكار، نیكوكاری، یادخدا، پیروی از راه و رسم پیامبر(صلی الله علیه) و عمل به قرآن.«بهترین وسیله‌اى كه توسل كنندگان به خداوند سبحانه و تعالى انتخاب نموده‌اند، ایمان به او و به فرستاده او، و جهاد در راه اوست، زیرا جهاد در راه خدا مقام اعلاى اسلام است، و كلمه اخلاص است، كه مبناى فطرت اصلى انسان بر آن است، و برپاداشتن نماز است كه اصل دین است، و پرداخت زكات است كه فریضه واجب است، و روزه ماه رمضان كه سپرى از عذاب است، و حج بیت الله و عمره در آن كه فقر را منتفى و گناه را می‌شوید، و صله رحم مال را مى‌افزاید، و اجل را به تأخیر مى‌اندازد، و صدقه پنهانى كه كفاره گناه است، و صدقه آشكار كه مرگ زشت و سخت را دفع می‌نماید، و انجام كارهاى نیكو كه از سقوط‌هاى پست جلوگیرى مى‌كند، در ذكر خداوندى حركت كنید كه بهترین ذكر است، و علاقه پیدا كنید به آنچه خداوند متقیان را وعده فرموده است، زیرا وعده خداوندى راست‌ترین وعده‌هاست، و اقتداء كنید به هدایت پیامبرتان، زیرا برترین هدایت‌هاست، و بپذیرید سنت پیامبرتان را زیرا هدایت كننده‌ترین سنت‌ها است.»(نهج البلاغه/ ترجمه علامه محمد تقی جعفری) در ادامه چند مورد این وسایل تقرب به خدا را مورد توجه قرار می‌دهیم:
باید دید مقصود از زندگى چیست؟ اگر مقصود از زندگى فقط حركت و احساس طبیعى به وسیله اعضاى حاسه، و خواستن‌ها براى اشباع غرایز طبیعى حیوانى است و بس، نه تنها ایمان براى چنین زندگى مورد نیاز نیست، بلكه مزاحم و مخل آن نیز محسوب می‌شود. از اینجاست كه اشخاصى كه می‌گویند: انسان‌ها می‌توانند بدون ایمان زندگى كنند! انسان و زندگى او را در مرتبه‌اى از حیوانیت پست در نظر می‌گیرند كه شایستگى درك و پذیرش ایمان را ندارد. پیشنهاد ایمان به چنین اشخاصی، مانند پیشنهاد اندیشه نیرومند براى یك بیمار روانى‌است كه اندیشه براى او سبب زحمت و رسیدن فورى به پوچى است. و اگر مقصود از زندگى، عبارت‌است از زندگى با همه ابعاد و استعدادهاى انسانى، محال است كه بدون ایمان از چنین زندگى برخوردار گشت. براى انسانى كه ایمان به موضوعى ندارد، توقع اندیشه و عمل بر مبناى قانون درباره آن موضوع، همان مقدار منطقى است كه توقع حركات منظم و منطقى مبتنى بر وجدان آگاه براى یك حیوان بى‌اندیشه و بى‌ذهن!! (شرح نهج البلاغه/ علامه محمد تقی جعفری)
از رسول خدا صلّى ا...علیه و آله و سلّم روایت شده است كه فرمود: بهشت، درى دارد كه نام آن «باب المجاهدین» مى‌باشد؛ به طرف در حركت كرده، در حالى كه در باز شود، مجاهدان شمشیر به خود آویخته، مردم در محشر، فرشتگان خدا درودگویان به استقبالشان مى‌شتابند؛ پس هر كس جهاد را ترك كند خداوند جامه خوارى و ذلّت را بر اندام او بپوشاند، و او را در طول زندگى نیازمند و تهیدست مى‌گرداند، و دین او را از میان بردارد (بی دین از دنیا مى‌رود)، چرا كه خداوند تبارك و تعالى امّت مرا (به خاطر) سم اسبان (مجاهدان) و جایگاه نیزه‌هاى آنان، عزیز و سرافراز مى‌دارد. (پاداش نیكیها و كیفر گناهان/ ترجمه ثواب الأعمال/ 479)
نماز: امام کاظم (علیه السلام) فرمودند: بهترین چیزی که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی تقرب پیدا می‌کند، نماز است.
(تحف العقول، ص 455)
زکات: امام صادق علیه‌السلام فرمودند: سنگ‌هاى زیربناى اسلام سه چیز است: نماز، زکات و ولایت که هیچ یک از آنها بدون دیگرى درست نمى‌شود. (کافى، جلد2، ص 18)
روزه: پیامبر(صلی الله علیه) فرمود: روزه گرفتن، سپری است در برابر آفت‌های دنیوی، حجابی است در برابر عذاب‌های اخروی.(مصباح الشریعت،ص133)
حج: در دین مقدس اسلام هیچ عبادتى مانند حج، داراى آن همه ابعاد متنوعى كه هر یك احساس نوعى از تكلیف را اشباع می‌نماید، نمی‌باشد. از آن جمله: تكلیف مالى است كه مسلماً براى عمل حج وجود دارد. انسان با اداى این تكلیف است كه به مرحله آزادى ارتباط با مال و منال دنیا می‌رسد و در راه انجام تكلیف دست از آن برمی‌دارد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان