چگونه اعتماد ایجاد کنیم؟

چگونه اعتماد ايجاد كنيم؟

تا به حال شده فکر کنید که چه عواملی موجب احساس امنیت و آرامش، دوستی و صمیمیت متقابل، امیدواری به زندگی و شعف زوجین می‌شود؟

متعهد بودن به عشق، بخت و اقبال، شور و اشتیاق، وجود علایق یا ارزش‌های مشترک، یافتن شخص مناسب خود و... مؤلفه‌هایی هستند که بیشتر افراد موفقیت ازدواج را وابسته به آنها بیان می‌کنند و روابط صمیمانه خود را به آنها نسبت می‌دهند. علاوه بر عناصر مطرح شده فوق آشنایی با مهارت‌های میان فردی همچون گوش دادن، مذاکره،کنترل خشم و برخورد مؤثر با آن و... به تحقق روابط پایا و پردوام زوج‌ها کمک شایانی می‌کند. هم صحبتی زن و شوهر با یکدیگر، برای رشد و بقای احساس صمیمیت آنها نقش مهمی دارد، چرا که در نتیجه آن است که طرفین می‌فهمند دیگری چه می‌گوید و به تدریج از این که می‌توانند آزادانه حرف بزنند و منظور یکدیگر را بفهمند، لذت می‌برند. به عبارت دیگر، گفت‌وگویی که پایان خوش دارد، نشانه صمیمیت است.

چه بسا بسیاری از زوج‌ها و شاید بتوان گفت اغلب آنها از مهارت‌های لازم برای گفت‌وگو با یکدیگر برخوردار نیستند و به هنگام صحبت علی رغم حسن نیت به بیراهه می‌روند و به جای گفت‌وگوی نرم و ملایم به شکایت و گلایه‌مندی‌های خشمگینانه، انتقاد، بهانه‌گیری، تهدید و مشاجره با هم می‌پردازند و بی آنکه بخواهند گرفتار سوء تفاهم، دلسردی و تکدر خاطر می‌شوند.

قبل از برشمردن اصول صحیح گفتمان، لازم است این نکته را یادآور شدکه تغییر به این سادگی میسر نیست، اما می‌توان مهارت‌های جدید را آموخت و با ممارست و تمرین آنها را درونی کرد و در زندگی به کار بست.

سعی کنید با همسر خود به طور روشن و جامع صحبت کنید.

برخی از همسران در تبادل افکار و احساسات خود به یکدیگر با مشکلاتی روبرو هستند.

بعضی مواقع زن و شوهر خواسته‌هایشان را به گونه‌ای مطرح می‌کنند که به درک طرف مقابل منجر نمی‌شود.

مبهم حرف می‌زنند، در حاشیه حرف می‌زنند، حتی در مواردی هم با آنکه درباره یک موضوع صحبت می‌کنند، اما روش صحبت آنها به قدری متفاوت است که نمی‌توانند منظور هم را متوجه شوند و... حال با این اوصاف، فکر می‌کنند که همسرشان منظور آنها را دقیقاً و آن گونه که هست متوجه شده است؛ به عبارت دیگر، آنها به دو زبان متفاوت حرف می‌زنند.

این برداشت‌ها باعث سوء تفاهم شده و موجبات ناراحتی زن وشوهر را فراهم می‌سازد، چرا که هر کدام دیگری را متهم می‌کند و از تقصیر خود بی خبر است. برای رفع سوء تفاهم بهتر است پیام جملات شما کامل و روشن باشد.

برای برقراری یک رابطه مفید، همسران باید در مسیر صحبت یکدیگر قرار گیرند. همسران باید متوجه باشند که از گفت‌وگو اهداف متفاوتی دارند، پس نسبت به احساسات همسرشان باید حساس باشند تا راه‌های مناسب ارتباط با وی را بیابند.

با علاقه گوش بدهید.

گوش دادن مهمترین مهارت ارتباطی است که می‌تواند صمیمیت را به وجود آورد و باعث حفظ صمیمیت شود. تحقیقات نشان داده است که اختلاف مشهودی میان مردان و زنان در زمینه گوش دادن وجود دارد.

زنان با ابراز کلمات پیام گوش کردن را به گوینده القاء می‌کنند، در حالی که مردها توجه خود را به گفته‌ها به صورت سکوت کردن نشان می‌دهند. به همین دلیل برخی از زنان از بی‌توجهی همسرشان به حرف‌های آنان شاکی هستند، حال آنکه همسرانشان مدعی هستند که صحبت‌های آنان را شنیده اند.

زمانی که به حرف‌های همسرتان خوب گوش می‌دهید، او را بهتر درک کرده و از دیدگاه او هم به مسائل نگاه می‌کنید و متوجه می‌شوید که چرا همسرتان چنین می‌گوید و چه می‌کند.

فراموش نکنید که گفت‌وگو مبادله اطلاعات و نقطه نظرهاست، بهتر است که به زبان خود و به طور خلاصه، درک و برداشت خود را از گفته‌های او بیان کنید و نشان دهید که به راستی گوش می‌دهید و همسرتان را از تردید بیرون آورید.

از گفتن جملات با فاعل «تو» خودداری کنید.

آشنایی با مهارت‌های میان فردی به تحقق روابط پایا و پردوام زوج‌ها کمک شایانی می‌کند

صحبت‌های یکدیگر را قطع نکنید.

قطع صحبت، در کسی که صحبت او قطع می‌شود، احساس نارضایتی ایجاد می‌کند و فرد افکار منفی مانند «قلدر است فکر می‌کند بهترین حرف از آن اوست» را در ذهنش پرورش می‌دهد.

درحالی که این فقط یک عادت ناپسند است و هیچ ارتباطی با خودمحوری و ساز مخالف زدن فرد ندارد و با طرز صحبت او مرتبط است؛ بنابراین توصیه می‌شود با همسرتان در این زمینه به گفت‌وگو بپردازید و احساسات خود را هنگام وقوع این رفتار بیان کنید و شروع به تمرین حذف رفتار کنید تا به تدریج این عادت را از خزانه رفتارهایتان دور سازید.

سعی کنید ماهرانه سؤال کنید.

نحوه پرسش سؤال بسیار مهم است. یک سؤال می‌تواند آغازگر، ادامه دهنده و یا اتمام یک صحبت باشد. سؤال مفید و حساب شده موجب تشویق افراد به ادامه گفت‌وگو می‌شود، اما در مقابل یک سؤال بی موقع و کنایه دار، افراد را از ادامه گفت‌وگو باز می‌دارد. هرگز سؤالتان را با کلمه پرسشی «چرا» آغاز نکنید. بعضی مواقع کلمه «چرا» برای شنونده تداعی‌گر شماتت‌ها و سرزنش‌ها و اشتباهات گذشته است و گاهی هم به عنوان نمادی از بی اعتمادی و یا حتی سوءظن تلقی می‌شود و حالت تدافعی در مخاطب ایجاد می‌کند. در مورد رابطه میان همسران این نکته بسیار حائز اهمیت است؛ لذا از طرح این نوع سؤالات اجتناب کرده و سؤال را به شیوه‌های دیگری بپرسید. مثلاً به جای سئوال «چرا عصبی هستی؟» می‌توان پرسید «آیا مشکل پیش آمده که ناراحت به نظر می‌رسی؟».

حرفتان را بزنید، ولی از عبارات داوری کننده و انتقاد‌آمیز اجتناب کنید.

مثلاً به جای اینکه بگویید «تو هرگز در خرید خانه به من کمک نمی‌کنی» بگویید «اگر با هم به سوپر مارکت برویم بهتر نیست؟».

از توهین، تهمت، سرزنش، مقایسه منفی و تهدید بپرهیزید.

از برچسب زدن خودداری کنید.

برچسب‌ها (بی ملاحظه، عصبی،لجباز، و...) موجب ناراحتی و دلخوری طرف مقابل می‌شود و نتیجه گفت‌وگو را منفی می‌کند.

از مطلق گویی اجتناب کنید.

به جملات زیر توجه کنید: «او همیشه دیر می‌کند»، «هرگز به این موضوع اهمیت نمی‌دهد». واژه‌های «هرگز» یا «همیشه» معمولاً اشتباه هستند. چرا که به ندرت کسی را می‌توان پیدا کرد که همواره به طور یکنواخت به واکنش‌های محیطی پاسخ دهد.

ذهن خوانی نکنید.

به جای همسرتان فکر نکنید، احساس نکنید، تصمیم نگیرید، حرف نزنید و... اکثر اوقات ذهن خوانی اشتباه است و زمینه عصبانیت و دلخوری همسران را فراهم می‌سازد. بهتر است در هر موضوعی که برای شما سؤال ایجاد می‌شود، از همسرتان توضیح بخواهید.

از گفتن «متأسفم» ترسی به دل راه ندهید.

روابط زناشویی ایجاب می‌کند که اگر خواسته و ناخواسته اسباب تکدر خاطر همسرتان را فراهم کرده‌اید، در مقام پوزش برآیید و تأسف خود را به او اطلاع بدهید.