3 آبان 1396, 13:59
نویسنده : حضرت امام خمینی (ره)
ما گمان می کنیم واقعه موت و سکرات[1]آن شبیه به اوضاع این عالم است.عزیزم ! تو با یک مرض جزئی تمام معلوماتت را فراموش می کنی پس چه معلوم میشود با آن سختی ها و فشارها و مصیبت ها و وحشت ها!؟ اگر انسان دوستی کرد و به لوازم دوستی رفتار کرد و متذکر محبوب بود و از او تبعیت کرد، البته آن دوستی با ولی مطلق و محبوب مطلق حق ، مورد نظر حق و محبوب حق است .ولی اگر ادعا کرد و عمل نکرد بلکه مخالفت کرد ممکن است قبل از رفتن از این عالم و در این تغییرات و تبدیلات و جلوه های گوناگون این دنیا انسان از دوستی آن سرور منصرف شود، بلکه نعوذبالله دشمن شود با آن حضرت . اگر فرضا از این عالم هم با محبت (اهل بیت) منتقل شد گرچه به حسب روایات شریفه و آیات مبارکه در قیامت از اهل نجات است و منتهی به سعادت شود، ولی در برزخ و اهوال [2]موت و قیامت انسان باز مبتلا است ، چنانچه در حدیث است که (ما در قیامت از شما شفاعت می کنیم ولی برای برزخ خود فکری کنید([3].پناه می برم به خدا از عذاب و فشار قبر و زحمت و عذاب برزخ که در این عالم هیچ چیز به آن شباهت ندارد. آن دری که از جهنم به قبر باز می شود اگر به این عالم باز شود تمام موجودات آن هلاک می شود. نعوذبالله منه [4].
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان