کینه توزی
با نیکى، بدى را دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان، گرم و صمیمى شوند.
کینه توزی
این آیه از قرآن« ادْفَعْ بِالَّتى هِىَ احْسَنُ فَاذَا الَّذِى بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَداوَةٌ کَانَّهُ وَلِىُّ حَمیْمٌ »[1]طریقه بسیار مؤثّر و مهمّى را براى پایان دادن به کینه‌توزیها و عداوتها، ارائه مى‌دهد و نقش اخلاق را در برچیدن نفرتها و کینه‌ها روشن مى‌سازد، مى‌فرماید: «با نیکى، بدى را دفع کن، تا دشمنان سرسخت همچون دوستان، گرم و صمیمى شوند.»
سپس مى‌افزاید: این کار کار همه کس نیست، و این بزرگوارى وسعه صدر، از هر کس برنمى‌آید، «تنها کسانى به این مرحله مى‌رسند که داراى صبر و استقامتند، و تنها کسانى به این فضیلت اخلاقى نائل مى‌شوند، که بهره عظیمى از ایمان و تقوا دارند!» « وَمایُلَقَّها الَّا الَّذینَ صَبَرُوا وَمایُلَقَّها الَّا ذُوحَظٍّ عَظیْمٍ »[2]
همیشه یکى از مشکلات بزرگ جوامع بشرى، انباشته شدن کینه‌ها و نفرتها بوده که وقتى به اوج خود برسد، آتش جنگها از آن زبانه مى‌کشد و همه چیز را در کام خود فرو مى‌برد و خاکستر مى‌کند.
حال اگر با روش بالا (دفع بدى با نیکى) با آن برخورد شود، کینه‌ها، همچون برف در تابستان، بزودى ذوب مى‌شود و از میان مى‌رود، و جوامع بشرى را از خطر بسیارى از جنگها مصون مى‌دارد، از جنایات مى‌کاهد و راه را براى همکارى عمومى هموار مى‌سازد.
ولى همان گونه که قرآن مى‌گوید، این کار کار همه کس نیست و بهره عظیمى از ایمان و تقوا و تربیت اخلاقى لازم دارد.
بدیهى است اگر خشونت با خشونت پاسخ گفته شود، و سیّئه با سیّئه دفع گردد، خشونتها به صورت تصاعدى بالا مى‌گیرد، و روز به روز دامنه آن گسترده‌تر مى‌شود و مایه بدبختیهاى عظیمى در سطح جامعه بشرى مى‌گردد!
جالب بود اما نیاز به توضیح بیشتر و ریشه ای تری است.