13 مهر 1394, 13:51
اخلاق شایسته
یکى از نوه هاى پسرى ایشان نقل کرده است:
«این جانب خیلى به آیت الله آملى نزدیک بودم با این که در قم مشغول تحصیل بودم، ولى مرتّب به خدمت ایشان شرفیاب مى شدم و علاقه وافرى به ایشان داشتم. معظّم له نیز همه نوه هایشان را دوست مى داشتند و مورد تفقّد و مهربانى قرار مى دادند و هیچ سراغ نداریم که ایشان کوچک ترین برخوردى ]ناپسند[ با کسى داشته باشد. بسیار بزرگوار بودند و من با خود فکر مى کردم که ]وقتى[ ایشان رحلت کنند، من چه خواهم کرد و چگونه این مصیبت بزرگ را تحمّل خواهم نمود؟! دیدار با ایشان غم و غصه را از دل ها مى زدود و هر وقت برایم ناراحتى پیش مى آمد، خدمتش مى رسیدم.»([41])
ایشان در محیط خانواده، سخت گیر و ترش رو نبوده است و علاقه خاصّى به فرزندان و نوه ها، خصوصاً نوه هاى سیّد خود، داشته است. در امور منزل مداخله نمى کردند و بیش تر وقتشان به نوشتن کتاب و مطالعه، سپرى و یا ملاقات حضورى داشته و در اوقات فراغت به عبادت مشغول بودند. با همسایگان و اهل محل، بسیار مهربان و خوش برخورد بودند. از جمله نصیحت هاى ایشان این بوده است که: «نماز اوّل وقت را ترک نکنید و خوش اخلاق باشید و از مال حرام بپرهیزید.»([42])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان