13 مهر 1394, 13:51
افـول
بیشتر ادیبان و تاریخ نگاران، غروب این خورشید جهان ادب را سال (170 هـ .ق.) دانسته اند. على بن نصر مى گوید:
خلیل را پس از مرگش در عالم رؤیا دیدم و در همان حال با خود گفتم: هیچ یک از گذشتگان مان را در خواب به مانند خلیل با این علم و دانش ندیده بودم. آن گاه از وى سؤال کردم: خداوند با تو چگونه رفتار کرد؟ خلیل پاسخ داد: خداى متعال مرا بخشید و مورد ترحم قرار داد و سپس ادامه داد:
آنچه اندوختم هیچ یک سودمند واقع نگردید و تنها چیزى که مفید به حال من بود ذکر «سبحان الله و الحمدلله و لا اله الاّ الله و الله اکبر» بود.([65])
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان