14 مهر 1394, 11:47
ایشان بسیار متواضع بودند و این، ویژگى اساسى شخصیت ایشان بود. ایشان دائم الوضو بودند و این مهم را حتّى در روزهایى که راه رفتن برایشان مشکل بود، حفظ مى کردند. ایشان در سال هاى اخیر، قوه بینایى را از دست داده بودند. در طول شب مکرر ازخواب بلند مى شدند و سؤال مى کردند چقدر تا اذان صبح باقى مانده است. اگر مى شنیدند که تا اذان وقت کمى مانده، خوشحال مى شدند.
ایشان هر وقت که فرصتى فراهم مى شد، ذکر مى گفتند و تعبیرى داشتند قریب به این مضمون که تفریح طلبه باید دعا باشد. ایشان اصلاً اهل مریدپرورى نبودندیعنى اگر احساس مى کردند که کسى به ایشان علاقه شخصى دارد، سعى مى کردند که این موضوع از بین برود.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان