24 آبان 1393, 14:3
حق آزادی مذهب[1]
نگاهی اجمالی به اسنادی که در ارتباط با حقوق بشر و آزادیهای اساسی تدوین شدهاند نشان میدهد که در بسیاری از آنها به نوعی به حق آزادی مذهب یا ممنوعیت تبعیض بر اساس مذهب تصریح شده است اما تا کنون در هیچ یک از آن اسناد واژه «مذهب» مورد تعریف قرار نگرفته است.
حتی برخی از نهادهای ناظر بر برخی از اسناد، نظیر کمیته حقوق بشر که بر مقررات مندرج در میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (1966) نظارت میکند و توسعهها و تبیینهای زیادی را در خصوص برخی از حقوق مندرج در میثاق مذکور انجام داده است تا کنون هیچ تعریفی از این واژه ارایه نکرده است. برخی از فرهنگهای حقوقی، واژه مذهب را تعریف کردهاند. به عنوان نمونه در یکی از تعاریف آمده است: «عناصر ضروری مذهب عبارتند از معتقد بودن به خداوند و پرستش خدا. اما به نظر نمیرسد که این تعاریف را بتوان به عنوان امری اجماعی پذیرفت. بنابراین نظام بین المللی حقوق بشر و اسناد مربوطه بدون آنکه تعریفی از مذهب ارایه نمایند در قالب چند اصطلاح نظیر مذهب، عقیده،[2] فکر[3] و وجدان[4] از یک مجموعه از حقوق و آزادیهای مربوط به بشر حمایت نمودهاند.
چنین امری به جهت ایجاد یک وفاق عام در خصوص پذیرش اسناد مربوط و همچنین دشواری تعریف این واژگان در قالب حقوقی صورت پذیرفت که البته هدف اولی که همان جلوگیری از اختلافات سیاسی و ایجاد یک وفاق عام در حمایت از این اسناد بوده؛ هدف اصلی عدم تعریف این واژگان و گنجاندن آنها بوده است.
حمایت از آزادی مذهب در نظام بین الملل حقوق بشر دارای پیشینهای طولانی و پیجیده در سطوح داخلی، منطقهای و بینالمللی است که بطور مشخص میتوان سه دوره را از یکدیگر تفکیک نمود. در دوره نخست بحث از حمایت از اقلیتهای مذهبی[5] مطرح است و در دوره دوم بحث از حقوق فردی[6] و اصل عدم تبعیض بر اساس مذهب[7] و در دوره سوم مباحث مربوط به چالشهای نوین درباره اجرای کامل مذهب مطرح است.[8] تعداد اسنادی که در آنها به حق آزادی مذهب و ممنوعیت تبعیض بر اساس مذهب تصریح شده است به حدی زیاد است که جمعآوری و بیان همه آنها امری دشوار است؛ اما مهمترین مواردی که در آنها بدین امر تصریح شده است عبارتند از: ماده 18 اعلامیه جهانی حقوق بشر (1948) [9] ماده 18 میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی (1966)[10]، ماده 5 کنوانسیون بین المللی الغاء تمامی اشکال تبعیض نژادی (1965)[11] قسمت b بند 1 ماده 5 کنوانسیون یونسکو علیه تبعیض در آموزش (1960)[12] اعلامیه محو و الغاء تمامی اشکال نابردباری مذهبی و تبعیض بر اساس مذهب یا عقیده (1981)[13]
این موارد در زمره اسناد بین المللی هستند که در آنها به حق آزادی مذهب یا ممنوعیت تبعیض بر اساس مذهب تصریح شده است تا کنون هیچ معاهده الزام آوری بطور خاص در خصوص آزادی مذهب به تصویب نرسیده است و تنها یک اعلامیه بطور خاص در این موضوع تصویب شده است. در سطح منطقهای نیز حق آزادی مذهب در بند 1 ماده 90 کنوانسیون اروپایی حقوق بشر[14]، ماده 3 اعلامیه آمریکایی حقوق و وظایف بشر[15] ماده 8 منشور آفریقایی حقوق بشر و ملتها[16] و اسناد متعدد دیگری تضمین شده است.
مطابق اسناد حقوق بشر، داشتن حق آزادی مذهب، حقی مطلق است و در زمره حقوق غیرقابل انحراف (غیرقابل تعلیق) است که تحت شرایط و اوضاع و احوال نباید به حال تعلیق درآید یا مورد تعرض قرار گیرد. اما در حوزه بیرونی و جلوه خارجی این حق که مربوط به حق اظهار مذهب میشود حق آزادی مذهب مطلق نیست و دارای قیودات و شرایطی است.
از جمله محدودیتهایی که برای آزادی اظهار مذهب به موجب قانون میتوان در نظر گرفت مربوط به حمایت از امنیت، نظم، سلامت یا اخلاق عمومی یا حقوق و آزادیهای اساسی دیگران است که البته اعمال چنین محدودیتهایی باید ضروری باشد. ار آنجایی که میان آزادی مذهب، عقیده و فکر و وجدان ارتباط تنگاتنگی وجود دارد و در بیشتر اسناد این حقوق و آزادیها تحت یک عبارت گنجانده شدهاند لذا جهت یک برداشت کلی از این مجموعه حقوق، مستلزم مراجعه به واژگان مرتبط آنهاست. مهمترین چالشهایی که در خصوص حق آزادی مذهب از رویکرد نظام بین الملل حقوق بشر با دیدگاه اسلامی مطرح است مربوط به مسأله ارتداد و آزادی اظهار مذهب و به رسمیت شناختن فرقهها و مذاهب میباشد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان