24 فروردین 1396, 0:14
برگرفته از: 1- بحارالانوار ج 48، ص 101
در احاديث نقل شده که امام موسي بن جعفر(ع) عابدترين و فقيه ترين، و سخاوتمندترين و بزرگوارترين مردم زمان خود بود. نافله هاي شب را مي خواند و آنها را به نماز صبح متصل مي کرد، سپس تعقيبات نماز را مي خواند تا آفتاب بزند، آن گاه به سجده مي رفت و اين دعا را بسيار مي خواند: «اللهم اني اسالک الراحه عندالموت و العفو عند الحساب»
همچنين از دعاهاي آن حضرت است که فرمود: «عظم الذنب من عبدک فليحسن العفو من عندک» خدايا گناه از بنده تو بزرگ و بسيار است ولي عفو و بخشايش از جانب تو نيکوتر است.
درباره سلوک عملي آن حضرت روايت شده که مهربان ترين مردم به خانواده و خويشاوندان خود بود، و از مستمندان و فقراي مدينه شبها دلجويي و نوازش مي فرمود، و زنبيل هايي که در آن پول، طلاو نقره، آرد و خرما بود، براي ايشان مي برد و به آنان مي رساند، و آنان نمي دانستند از کجا مي آيد و چه کسي مي آورد. (1)
روزنامه كيهان، شماره 21212 به تاريخ 28/8/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان