27 دی 1395, 2:16
هليا بامداد
خداوند مهربان بارها در قرآن كريم ميفرمايد دوستدار پاكان، توبه كنندگان، نيكوكاران، متقين، متوكلين، صابران، اهل قسط و عدل است. در متنی به گزارش مهر آمده است؛ اهرم نيرومند عشق و محبت در بسياري از زمينه هاي اجتماعي و ارتباطات انساني، كارسازتر از عوامل ديگر است، از اين رو در ريشه يابي عوامل تقويت كننده دوستي، ريشه كني عوامل سست كننده علاقهها و استفاده از عوامل محبت آفرين، در بهبود مسائل معاشرت مهم است.اگر عقل و انديشه، در زندگي نقش چراغ راهنما دارد كه روشني میبخشد و راه را نشان میدهد، عشق و محبت قلبي نيز نقش موتور محرك را دارد كه پيش برنده و حركت آفرين است. زبان دل، قويتر از زبان عقل است و گاهي هم كه محبت و عشق فرمان میدهد،عقل از پاي میماند و مطيع میگردد.
عشق و علاقه هم آثار نيك و جهات مثبت دارد و هم اگر بي حساب و بي معيار و خارج از كنترل باشد، پيامدهاي سوء خواهد داشت. به همان اندازه كه دوست داشتن و عشق ورزيدن در انسان دوستدار كشش و اميد و دلگرمي ايجاد میكند، او را به همرنگي و همساني با محبوب و اطاعت از معشوق میكشاند و عاشق را به فداكاري، گذشت و ايثار در راه محبوب میكشاند، گاهي هم حقايق را بر انسان پوشيده میسازد و عيبها را كتمان میكند و نقاط ضعف را به نقاط قوت تبديل مینمايد و زشت را زيبا جلوه میدهد و اين از عوارض سوء افراط در محبت است. حضرت اميرالمومنین(ع) هم میفرماید كسي كه به چيزي عاشق و شيفته شود، اين محبت، چشم صورت و چشم دل او را نابينا میسازد، پس او با چشمي ناسالم مینگرد و با گوشي ناشنوا میشنود و خواستهها و تمنيات، عقل او را از هم میگسلد و دنيا،دلش را میميراند.محبت، گاهي در داوري انسان نسبت به ديگران هم اثر میگذارد و محبت را به داوري ناحق میكشاند. علاقه در نپذيرفتن نقد و انتقاد هم موثر است. اگر شما دوستدار كسي باشيد، اغلب حاضر نيستيد در باره او انتقاد و عيب جويي بشنويد.
آنچه بيشتر به جنبه معاشرتي مربوط میشود، آشكار كردن محبت و علاقه به ديگران است. اگر كسي را دوست داريد، چه از دوستان و برادران ايماني، يا نسبت به فرزندان و همسر اين محبت را بر زبان آوريد و آن را ابراز كنيد، تا محبتها افزوده شود و دوستيها تداوم و استمرار يابد.انسان علاقه دارد كه مورد علاقه و محبت ديگران باشد. اگر آن دوستداران، محبت خود را آشكار كنند، محبوب هم به محبّان علاقه مند میشود و اين محبت دو جانبه، زندگيها را از صفا و صميميت بيشتري برخوردار میسازد. ما اگر بدانيم خداوند دوستمان دارد ما هم خدا را بيشتر دوست خواهيم داشت. اگر بدانيم و بفهميم كه رسول خدا(ص) و اهل بيت(ع) به ما شيعيان عنايت و محبت دارند و اين علاقه را بارها نشان داده و اظهار كرده اند، محبت عترت در دل ما بيشتر خواهد شد. خداوند بارها در قرآن كريم ميفرمايد كه دوستدار پاكان، توبه كنندگان، پاكي جويان، نيكوكاران، متقين، متوكلين، صابران، اهل قسط و عدل است و در جايي از كساني ياد میكند كه هم خدا آنان را دوست دارد و هم آنان به خدا علاقه دارند.يُِحبُّهُمْ و يحبُّونَهُ توجه به اين نكته حب خدا را در دلها شعله ورمي سازد. وقتي ائمه معصومين(ع) محبت هاي خويش را نسبت به هوادارانشان ابراز میكنند، متقابلا اين اظهار عشق،عشق میآفريند. از حضرت علي(ع) میپرسند يا علي! چگونه ايد؟ میفرمايد؛ دوستدار دوستانمان و دشمن دشمنانمان هستم.آنچه روابط دوستانه را نيرومندتر میسازد ابراز علاقه است. شما ممكن است به كسي علاقه و ارادت داشته باشيد ولي به دليل تنبلي و بي حالي يا خجالت و شرم يا به هر علت ديگر هر گز بر زبان نياوريد او چگونه بفهمد كه او را دوست داريد؟ از پيامبر(ص) نيز روايت است كه فرمود: هر يك از شما دوست يا برادر دينياش را دوست بدارد، پس به او اعلام كند. در حديث ديگري همين مضمون آمده با اين اضافه كه اين اعلام دوستي، براي اصلاح و آشتي ميان افراد، شايستهتر و مفيدتر است.
* منابع: بحار الانوار، ج 74 . نهج البلاغه، خطبه 109.- سفينه البحار، ج 2. - بحار الانوار، ج 71.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان