29 دی 1395, 7:14
در ميان تمام مخلوقات تنها انسان است كه مفتخر به هم صحبتي با آفريدگار مهربان است. نماز گزاردن افتخاري بس بزرگ است كه خداوند به بندگان خداباورش عطا كرده است. نماز منشأ خير و بركتهاي بسياري براي مومنين است. نماز، نماد و پرچم اسلام است و تفاوت ميان كافر و مسلمان به حساب ميآيد. علماي وارسته و عارف شيعه كه دل در گرو يار دارند به نماز عشق ميورزند و به هيچ كاري هم چون نماز اهميت نميدهند. آن چنان نماز براي علماي خداجويي هم چون آيتا... العظمي بهجت اهميت دارد كه اين بندگان راه يافته به حرم دوست، هيچ كاري را مقدم بر نماز نميدارند. نماز داري آثار پر خير و بركت فراوان و بيبديل براي انسان است. آثار سودمندي كه برخي از آنها دنياي ما را آباد ميسازد و برخي ديگر به كار فرداي قيامت ما ميآيد و ما را رهسپار بهشت برين ميسازد. يكي از آثار مهم نماز كه شامل حال نمازگزاران واقعي ميشود، برطرف ساختن غم و اندوه از وجود ماست. غم و اندوههايي كه برخي مواقع زندگي را براي ما چنان تيره و تار ميسازد كه نميدانيم بايد به كدامين سو فرار كنيم. انسان نمازگزار چون همدم و هم صحبت خالق هستي شده است هر گاه كه دچار غم و درد و اندوه و مصيبتي شود به جاي زانوي غم در بغل گرفتن با دو ركعت نماز حال زار خويش را بهبود ميبخشد. او كه خدا را از جان و دل باور دارد و او را بهترين يار و ياور و رفيق و همدم و مونس ميداند هرگاه روزگار عرصه را بر او تنگ نمود و زانوهايش زير فشار طاقت فرساي مشكلات خم شد، به جاي آنكه غم و اندوه را هم نشين خود سازد از جا برميخيزد و از سر صدق و صفا وضويي ميسازد و وارد خانه دوست ميشود و از روي عشق و ادب رو به محبوب مينمايد و دمي با او خلوت ميكند و حال زار خود به او بازگو مينمايد. محبوب او كه خالق اوست، او كه رب اوست، او كه حي مطلق است، او كه قادر مطلق است، چون كه بنده خاكسارش را دوست دارد از روي مهر و محبت گره از كار بسته بنده دردمندش بيمنت و با لبخند باز ميكند. امام صادق(ع) در كلامي نوراني درباره اثر نماز در زدودن غم و اندوه و از بين بردن استرس و اضطراب اينگونه زيبا ميفرمايند: ما يمنع احدكم اذا دخل عليه غم من غموم الدنيا ان يتوضا ثم يدخل المسجد فيركع ركعتين يدعوالله فيهما، اما سمعتالله تعالي يقول: «و استعبنوا بالصبر و الصلاه»؛ چه مانعي دارد كه چون يكي از شما غم و اندوهي از غمهاي دنيا بر او در آمد، وضو بگيرد و به مسجد برود و دو ركعت نماز بخواند و براي رفع اندوه خود خدا را بخواند، مگر نشنيدهاي كه خدا ميفرمايد: از صبر و نماز ياري بجوييد (1). اميرالمومنين (ع) در آن شب حزن و ماتم در آن شب جانسوز كه جانشان از غم از دست دادن يار باوفايشان حضرت فاطمه زهرا(س) بر لب آمده بود و زانوهايش تاب توان ايستادن نداشتند رو به سوي محبوب نمود و دو ركعت نماز خواند و پس از آن چون كوه ايستاد و يارش را تا خانه قبر بدرقه نمود. سيد جوانان اهل بهشت امام حسين (ع) در اين راستا اينگونه ميفرمايند: كان علي(ع) اذا هاله شي ء، فزع الي الصلاه، ثم تلي هذه الايه « واستعينوا بالصبر و الصلاه». هنگامي كه براي امير المومنين(ع) مشكلي پيش ميآمد، به نماز پناه ميبرد و آيه « از صبر و نماز ياري بجوييد» را تلاوت ميكرد (2). اميرالمومنين(ع) شاگرد راستين پيامبر اسلام(ص) است و از ايشان اينگونه ياد گرفته است كه بايد در مشكلات پناه به نماز برد. الرسول(ص) اذا اصاب اهله خصاصه: قولوا الي الصلاه و قال: بهذا امر ربي. چون مشكي به اهل خانواده ميرسيد (براي رفع آن) پيامبر ميفرمودند: برخيزيد نماز (مستحبي) بخوانيد، پس فرمود: اين دستور خداي من است (3). بندگان خوب خدا ميدانند كه براي بر طرف نمودن مشكلات بزرگ بايد به سراغ خداي بزرگ رفت و بهترين زمان براي ديدار با اول قدرت جهان، پروردگار عالميان، وقت سحر است. قال رسولالله(ص): ايها الناس ! ما من عبد الا و هو يضرب عليه حزائم معقوده فاذا ذهب ثلثا الليل و بقي ثلثه، اتاه ملك فقال له: قم فاذكرالله فقد دنا الصبح، قال: فان هو تحرك و ذكرالله عنه عقده، و ان هو قام فتوضا و دخل في الصلاه انحلت عند العقد كلهن، فيصبح حين يصبح قرير العين؛ اي مردم ! هيچ كس از شما نيست مگر اينكه مشكلات همچون كمربندي او را محاصره كرده است. پس زماني كه دو سوم از شب گذشت و يك سوم آن باقي ماند ملكي بر او وارد ميشود و به او ميگويد: برخيز و ذكر خداوند بگوي كه صبح نزديك است. اگر او حركت كرد و ذكر خداوند گفت يك گره از گرفتاريهايش گشوده خواهد شد و اگر او برخاست و وضو گرفت و به نماز ايستاد، تمامي گرههاي گرفتاري از او گشوده ميشود و صبحگاهان شادمان و با روشني چشم از خواب بر ميخيزد (4).
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان