29 دی 1395, 8:47
خديجه همتيان پور فرد
دنيا درياي عميقي است كه بيشتر مردم در آن غرق ميشوند (١) و آخرالزمان زماني كه همه بر رسم جاهليت زندگي كنند، مگر آناني كه در آغوش رحمت الهي قرار بگيرند. اميرالمومنين علي (ع) فرمودند: «اي مردم!... در آن روز قبل از ظهور قائم (ع) همه بر رسم و روش جاهليت زندگي خواهند كرد، مگر آن كس كه مورد رحمت خداوند قرار گيرد.» (٢). مسلما براي قرار گرفتن در زير چتر رحمت رحمان، راهي هست وگرنه خلاف عدالت بود؛ زيرا اگر در دنيا باشيم دنيايي كه به خودي خود عميق است و فريبنده و از طرفي انسان باشيم و مايل به گناه (٣) و از طرفي آخرالزمان باشد و زمان غربال اكثريت و شنا هم بلد نباشيم؛ يعني ما در تاريخ و شرايطي قرار گرفتهايم كه گمراه شدنمان حتمي است؛ كه اين، با عدالت و حكمت و رحمت الهي نميسازد. به همين دليل به برخي از احاديثي كه به نظر ما شنا كردن در جريان رحمت الهي را نشان ميدهد، سري ميزنيم تا با عمل به آنها، خود را در اين مسير، قرار داده و از جريان هلاكت آخرالزماني فاصله بگيريم.
روزي عبدالحميد واسطي در محضر امام و سرور خود، باقر العلوم (ع) شرح حال خويش را بيان كرد؛ او از وقف كردن خود براي ظهور گفت و از ترك دنيا و بازار دنيا؛ (4) امام دل او و دل تمام مهدي صبوران تاريخ را قرص كرد و فرمود: آيا فكر ميكني اگر بندهاي خود را براي ما وقف كند، خداوند راه نجاتي براي او نميگذارد؟! (5) شايد عبارت فرمايش مولا اين باشد كه آيا فكر كردهاي خدا ما را تنها ميگذارد؟! آيا فكر ميكني راه نجات مردم گرفتن دنيا است؟! عبدالحميد جان! و تمام آناني كه خود را وقف آلالله كردهايد بدانيد كه «من أتاكم نجي» (6) هر كسي نجات ميخواهد به در خانه ما ميآيد. نه تنها تو عبدالحميد، بلكه هر بندهاي كه خود را وقف ما كند، رحمت خدا شامل حالش خواهد شد. (٧) وقف زندگي، براي ظهور، به معني رهبانيت و گوشهنشيني نيست؛ وقف چشم، گوش، زبان، قلم و... به معني بستن چشم، پنبه گذاشتن در گوش، سخن نگفتن، مهدي نوشتن مدام و... نيست خوب ميدانيم كه زندگي وقف مهدي (ع)، زندگي دغدغه مند براي جلب گوشه چشمي از مولا و جلو انداختن ظهور آلالله است.
گفتيم نجات انسان آخرالزماني وقتي است كه مورد رحمت الهي قرار بگيرد از جمله افرادي كه اهل بيت (ع) برايش، طلب رحمت فرمودند، بندهاي است كه خود را براي اهل بيت و ظهور امام مهدي (ع) وقف ميكند و كسي كه امر اهل بيت (ع) را با نشر كلام ايشان زنده ميكند. ياد فرمايش مولايمان اما رضا(ع) افتادم كه فرمود: خدا رحمت كند كسي را كه امر ما را زنده ميكند (٨). زنده كردن ولايت ائمه در جان مردم، با نقل سخنان ايشان است. چرا تمام مردم جهان، با جواهراتي كه ما داريم، آشنا نشوند؟! هر كس كه قلب پاك و گوهرپروري دارد، ميتواند از آنها محافظت كند. سروران ما، تكثير ميشوند در ظرف قلب همه مومنان! و پس از تكثير از آنها كم نميشود، زيرا آيينه آن ذاتي هستند كه هر چه ببخشد كم نميآورد. (٩) مثال نور كه سخاوتمندانه روشنايي خود را به همه ميبخشد و قدر ظرف هر موجود، مقدار بهره مندي اوست. خدايا! به دعاي مستجاب مولا! (١0) در اين دوران فريبنده كه شيطان با تمام قوا ايستاده تا كسي حرف از حق نزند و جواهرات الهي ناشناخته مانند، توان نشر گفتار الهي آنان را نصيب فرما كه محتاج رحمت توايم!
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان