22 مرداد 1396, 0:31
چه کنیم تا غم فرساینده از ما رخت بربسته و غم سازنده جایگزین آن شود؟ در این موارد، راههای گوناگونی وجود دارد که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره میشود:
ریشه بسیاری از مشکلات روحی و روانی، شاید در گناهانی نهفته است که مرتکب میشویم. طلب بخشش از خداوند، علاوه بر آنکه موجب عفو گناهان و زمینه رضایت الهی را فراهم میکند، سبب میشود تا غم و اندوه حاصل از برخی معاصی نیز برطرف شود. انسان گنهکار همیشه به خاطر گناهانی که انجام داده، اندوهگین و شرمسار است. امروزه، روانشناسان به این نتیجه رسیده اند که تعداد زیادی از بیماریهای روانی، متعلق به کسانی است که در جامعه، دچار لغزش و نابهنجاریها میشوند. و این وضع ادامه دارد تا خود را به وسیله توبه و استغفار، از احساس گناه و رنج عذاب وجدان، رها سازند.
یکی از عوامل رفع حزن و غم دعاست، آنجا که امید انسان از تمام اسباب دنیایی، قطع میشود و فقط خدا را پناه خود میداند. قرآن کریم در آیات مختلف، از این سنت الهی سخن به میان آورده است. در مفاتیح الجنان، دوازده دعا برای رفع همّ و غم وارد شده یکی از آنها دعایی است که از امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: «برای رفع غم و اندوه غسل کن و دو رکعت نماز بگذار و این دعا را بخوان: «یا فارِجَ الهَمِّ و یا کاشِفَ الغَمِّ یا رَحمنَ الدُّنیا وَ الاخِرَهِ وَ رَحیمَهُما فَرِّج هَمی وَ اکشِف غَمّی یا اَ...ُ الواحِدُ الاَحَدُ الصَّمَدُ، الَّذی لِم یَلِد و لَم یُولَد و لَم یَکُن لَهُ کُفُواً أحَدٌ، اَعصِمنی وَ طَهِّرنی وَاذهَب بِبَلیَّتی». «ای گشاینده اندوهها و برطرف کننده غصهها، ای بخشاینده در دنیا و آخرت و رحم کننده دراین دو جهان، اندوه مرا زایل ساز و غمهایم را برطرف کن ای خدای یکتای بی همتای بینیاز که نه میزاید و نه زاییده شده و هیچ کس همتای او نیست. مرا نگهبان و پاکم گردان و گرفتاری ام را از من دور ساز. و سپس آیه الکرسی و معوّذتین (سوره ناس و فلق) را بخوان و دعاهای بسیار دیگری برای رفع غم وارد شده است چون دعای مشلول که باید به منابع و متون روایی چون بحارالانوار مراجعه نمود.
«صدقه» نیز میتواند در رفع حزن و غم مؤثر باشد. امام علی (ع) فرمود:«تَدارَکُوا الهُموم وَ الغُمُومَ بِالصَّدَقاتِ یَکشِفُ ا...ُ ضُرَّکُم».«رنجها، غمها و غصههای خود را با صدقات جبران کنید تا خداوند رنجهایتان را برطرف نماید».
از مسائلی که میتواند در برابر مصایب و ناکامیها میزان تحمل و صبر انسان را بالا ببرد، توجه به ارزش و ثواب صبر است. امام کاظم(ع) فرمود:«اَلمُصیبَهُ لِلصابِر واحِدَهٌ وَ لِلجازِعِ اِثنان». «مصیب صابر یکی است و مصیبت کسی که جزع و بی تابی میکند، دوتاست». و شاید علت دو تا بودن مصیبت؛ یکی مصیبت وارده او و دیگری مصیبت نابود شدن اجر اوست به جهت جزع و بیتابی وی، چنان که در بعضی از روایات آمده است: «فَاِنَّ المُصابَ مَن حَرُمَ الثَّواب». «مصیبتزده واقعی کسی است که از ثواب بی بهره بماند».
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان