27 دی 1395, 7:50
پرسش: معيارهاي دشمن شناسي و حد و مرز رابطه دوستانه و صميمي با ديگران از منظر قرآن کريم چيست؟
پاسخ:
قرآن در آيه 118 سوره آل عمران مي فرمايد: «اي مؤمنان! اگر انديشه و تعقل کنيد، نبايد با کساني که خودي نيستند، با صفا و صميميت برخورد کنيد بگونه اي که از اسرار شما آگاه شوند:» «لاتتخدوا بطانه من دونکم» اي کساني که ايمان آورده ايد! محرم اسراري از غير خود، انتخاب نکنيد! سپس براي معرفي بيگانه نشانه هايي بيان مي کند، از جمله:
1- از رنج بردن شما لذت مي برد: «ودوا ما عنتم» آنها دوست دارند شما در رنج و زحمت باشيد. (عنت به معناي سختي و رنج است) (همان)
2- در ضربه زدن به فکر و انديشه کوتاهی نمی کنند: «لايالونکم خبالا» آنها از هرگونه شر و فسادي درباره شما، کوتاهي نمي کنند. (يالون به معناي کوتاهي کردن و خبال به معناي نابودي فکر و عقل است) (همان)
3- دشمنی زبانی و آشکار دارند و در دلهايشان کينه ای بيشتر است: «قد بدت البغضاء من افواههم و ما تخفي صدورهم اکبر» (همان)
4- آنها شما را دوست ندارند، گرچه شما به خاطر صفایی که داريد، آنان را دوست داشته باشيد: «تحبونهم و لايحبونکم» (آل عمران - 119) گمان نکنيد محبت شما، دشمنان کينه توز را نسبت به شما دلگرم مي کند.
5- اگر اندک خيری به شما برسد، ناراحت می شوند. «ان تمسسکم حسنه تسوهم» (آل عمران - 120)
6- و اگر بدی به شما برسد، شادمان می شوند: «ان تصبکم سيئه يفرحوا بها» (همان)
اينها گوشه هايي از دشمن شناسي بود که در آيات 118 و 119 و 120 سوره آل عمران آمده است.
جالب است آنچه تمام عوامل ششگانه فوق را خنثي مي کند، صبر و تقواست زيرا راه نفوذ دشمن، يا ترس و طمع است و با بي پروايي و بي تقوايي که ترس و طمع را با صبر و بي تقوايي و بي پروايي را با ايمان به حضور خدا مي توان از بين برد: «و ان تصبروا و تتقوا لايضرکم کيدهم شيئا ان الله بما يعملون محيط».
اگر (در برابر دشمنان) استقامت و پرهيزکاري پيشه کنيد، نقشه هاي (خائنانه) آنان به شما زياني نمي رساند، خداوند به آنچه انجام مي دهد، احاطه دارد. (آل عمران - 120)
روزنامه كيهان، شماره 21118 به تاريخ 8/5/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان