13 مهر 1394, 15:28
مـرد مـناظـره
او به علم و ادب به چشم نردبانى مى نگریست که انسان را به سوى کمال عمل و منزلگه اداى تکلیف مى رساند. از این رو بر بحث و مناظره او غبار جدل و مراء نمى نشست واز آنجا که مناظره هاى او رنگ خدایى داشت همواره از بحث و جدل سربلند بیرون مى آمد.
از مناظره هاى قاضى نورالله مى توان به مناظره ایشان با عبدالقادر بن ملکوک شاه بدوانى از عالمان اهل تسنن، اشاره کرد. وى در کتاب منتخب التواریخ خود از آن یاد مى کند([1]). همچنین مناظره ایشان با سید قزوینى که قاضى نورالله خود در کتاب مجالس المؤمنین([2])به آن اشاره مى نماید.
[1] - رجوع شود به صوارم المهرقه ص - کح - (فیض الآله)
[2] - رجوع شود به مجالس المؤمنین، ج 1، ص 572 و 573.
منبع:فرهیختگان تمدن شیعه
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان