25 آبان 1396, 15:10
امام باقر علیه السلام فرمود :
مردی در بصره در حضور امیرالمؤمنین علیه السلام برخاست و گفت : یا امیرالمؤمنین ، حال برادران دینی را به ماخبر ده ، حضرت فرمود : برادران دو دسته اند : برادران مورد اعتماد و برادران خنده رو. برادران مورد اعتماد، پناهگاه و بال و اهل و مال تو هستند . پس هر گاه به برادرت اعتماد پیدا کردی ، مال و جانت را در اختیار او قرار ده ، و با دوستان صمیمی او ، صمیمی باش ، و با دشمنانش ، دشمنی کن و راز و عیبش را بپوشان و نیکیش را ظاهر ساز و بدان ای پرسش کننده که اینگونه دوستان از کبریت احمر نادر ترند. اما برادران خنده روی تو، کسانی هستند که در کنار آنها ، خوش وشاد هستی ، پس دوستی خود را ازآنها قطع نکن و بیش از این هم از آنها توقع نداشته باش و از خوشرویی و شیرین زبانی خود آنها را بر خوردار کن ، تا آنجا که آنها تو را برخوردار می کنند.[1]
امام صادق علیه السلام در این باره به نقل از امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: بر تو باکی نیست که اگر با شخص خردمند همنشین شوی ، هر چند که کرم او را نپسندی، ولی از خرد او سود ببر، و از اخلاق بدش بپرهیز، و هیچ گاه همنشینی با شخص کریم را از دست مده ، اگر چه از خرد او سودی نبردی ، بلکه با عقل خویش ،از کرم او استفاده کن وتا می توانی از همنشینی با شخص پست وبی خرد پرهیز کن . [2]
و در روایت دیگری امام صادق علیه السلام فرمود : دوستی جز با اجرای حدودش نمی باشد . پس هر کس که در او آن شرایط یا پاره ای از آنها باشد ،او را دوست خود بدان و کسی که هیچ یک از آن شرایط را نداشته باشد ، او را دوست خود مدان. شرط نخست اینکه نهان و عیانش برای تو یکسان باشد ، دوم اینکه زینت تو را زینت خود داند ،و زشتی تو را زشتی خود شمرد ،سوم اینکه ریاست و دارایی حالش را نسبت به تو تغییر ندهد ، چهارم اینکه از آنچه توانایی دارد نسبت به تو دریغ نکند ، و شرط پنجم که همه این چهار صفت را در خود دارد ، اینکه هنگام بیچاره گی و پیشامدهای نا گوار تو را رها نکند . [3]
و همچنین امام صادق علیه السلام فرمودند : سه چیز است که همواره کمیاب است : برادری در راه خدا، و زوجه صالحه مهربانی که شوهر خود را در امر دین یاری کند ، و فرزند عاقل. کسی که یکی از این سه را دارا باشد، به خیر و صلاح دنیا و آخرت نائل گشته ، و نصیب فراوان و حظ کامل در دنیا برده است ، و از برادری و رفاقت کسی که از روی طمع یا ترس یا برای خوردن و آشامیدن با تو رفیق و برادر می شود، پرهیز کن. و کوشش کن که برادری از پرهیزکاران با حقیقت پیدا کنی ، اگر چه در طلب او در تاریکیهای زمین بگردی و عمرت را در طلب او از بین ببری . زیرا که پروردگار متعال پس از انبیاء و اوصیاء ، افرادی برتر از پرهیزکاران نیافریده است ، و خداوند متعال به هیچ بنده ای نعمت و توفیقی چون درک مصاحبت چنین اشخاصی عطا نکرده است . خداوند متعال می فرماید: دوستان مهربان در روز قیامت دشمنان همدیگر می شوند، مگر آنان که پرهیزکار باشند.[4]
منبع: بنیادهای اخلاق اسلامی ، علامه سید عبدالله شبر،چاپ دوم سال 1369،ناشر/بنیاد فرهنگی امام المهدی (عج)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان