خوب ما امشب بايد به حضرت مسلم متوسل بشويم. خلاصه عرض مي شود كه حضرت رسول اكرم فرمود: عقيل را دو جور دوست مي دارم. عقيل پدر مسلم بود، مرد پاكي بود، خوب چه طور يكي اينكه خود عقيل را من دوست دارم. يكي هم چون ابو طالب او را دوست مي داشت من هم دوست مي دارم. اي بانوي بزرگ عالم صديقه كبري، ما هميشه مجالس را به نام تو ختم مي كنيم. علي كل حال، مي گويد كه اي پسر عمو! اي امام حسين! شيعيانت براي من خون گريه كردند. كي چقدر؟ مي گوید اينها مرتب صبح و شام اشك هاي خود را به تو هديه مي فرستند، چرا مگر از تو چه مي دانند. براي اينكه آب آوردم تو در لحظه هاي شهادت بخوري نتوانستي بخوري دندان هاي تو، توی آن كاسه فرو ريخت.

مي گويد كه اين مردم كه شب گذشته دور تو جمع شدند و با تو بيعت كردند چرا امروز بدنت روي زمين كشيده مي شود. يك بيت ديگر مي گويم خانواده شهدا توجه كنند. مي گويد: شهيد كه به شهادت مي رسد اول صداي يك زن براي او بلند مي شود. آن زن حالا يا مادر است يا همسر است يا خواهر است. مي گويد چطور شد تو كشته شدي صداي يك زن براي تو بلند نشد. آيا در آن شهر يك زن نوحه گر نبود. بعد مي گويد بهتر كه زنان نوحه گر كوفه بر تو گريه نكنند. مي گويد وقتي كه خبر شهادتت به كاروان ابي عبدالله رسيد عوضش دختر علي برایت گريه كرد. عوضش دختران ابي عبدالله برایت گريه كردند.

«الا لعنه الله علي الظالمين ».

حجه الاسلام و المسلمین فاطمی نیا