سخت کوشی در یاد گیری درس ها

میرزا احمد در یادگیرى درسهاى خود بسیار جدّى بود. او درسهایى را که فرا مى گرفت، به دیگران تعلیم مى داد. وى مى گوید:

«من از همان اوائل طلبگى تدریس مى کردم... زمانى هم که طلبه بودم، بین الطلوعین دو مباحثه داشتم بعد یک صبحانه مختصر مى خوردم و بعد از آن ناهار را هنوز لقمه آخر نخورده بودم که هم مباحثه ام مى آمد پشت در حجره سرفه مى کرد و بدین وسیله، حضور خود را به من اعلام مى کردمن هم لقمه هاى آخر را تند مى خوردم و مى رفتم تا غروب درس و بحث داشتیم بعد از نماز هم یکسره مطالعه مى کردیم. تابستان و غیر تابستان براى ما فرقى نداشت و همیشه درس داشتیم. وقتى در قم بودم و مطول مى خواندم، روزى تب شدید و سردرد عجیبى گرفتم ولى با آن حال و آن مریضى شدید و با خستگى زیاد در درس حاضر شدم. وقتى که دایى من فوت کرد، درس را تعطیل نکردم به مدرسه آمده و درس گفتم سپس به تشییع جنازه آن مرحوم رفتم».

منبع:فرهیختگان تمدن شیعه