27 اسفند 1393, 3:25
امیرالمومنین، فاطمه زهرا،امام مجتبی علیهم السلام در خانه نشسته بودند که دیدند اباعبدالله سلام الله علیه از جایش بلند شد (آن وقت پنج، شش سالش بود) فرمود: «و انا یا جداه و حق ربی و حقک اما من یا رسول الله» به جان خودت قسم و به پروردگار عالم قسم «ام لم یدخلوا الجنه بین یدی لم ادخل قبلهم» اگر گریه کن های من قبل از خود من وارد بهشت نشوند من قدم در بهشت نمی گذارم. آن وقت نامردها یک چنین قلب مهربانی را باید مورد حمله قرار بدهید؟ روی چنین قلب مهربانی باید با آن بدن سنگین بنشینی؟ روی همچین قلب مهربانی باید اسب بتازانی؟
سلام بدهیم جوابش را پیش خودش امانت بگذاریم تا وقت مردن جواب ما را به ما برگرداند. حسین جان سلام مستحب است، ولی جوابش واجب است. فقط گفته اند: که جواب کافر واجبنیست. ما مسلمانیم، ما شیعه هستیم، ما عزادار تو هستیم، ما اهل گریه برای تو هستیم.
«السلام علیک یا ابا عبد الله و علی الارواح التی حلت بفنائک علیک منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی لیل و النهار و لا جعل الله آخر العهد منی لزیارتکم السلام علی الحسین السلام علیک یا ثار الله وا بن الثاره و الوتر الموتور[1] و أَشْهَدُ أَنَّكَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَيْتَ عَنِ الْمُنْكَر[2]»
دیگر چه غمیداری وقتی در مجلس حسین سلام الله علیه نشسته ای پیامبر سلام الله علیه و آله را، امیرالمومنین سلام الله علیه را، دل بی بی دو عالم فاطمه زهرا سلام الله علیها را از خودت راضی کردی و دلشان را خوشحال کرده ای.
«لا حول ولا قوة الا بالله»
حجةالاسلام و المسلمین انصاریان
10. مفاتیح الجنان، شیخ قمی، زیارت عاشوراء.
11. الکافی، ثقه الاسلام کلینی، ج4، ص570.
منبع:پژوهه تبلیغ
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان