دعای مورچه واینهمه تاثیربرای گنهکاران ازبنی آدم!!!

برکت دعای مورچه

الإمامُ الكاظمُ عليه السلام: إنَّ النّاسَ أصابَهُم قَحْطٌ شَديدٌ على‏ عَهد سُليمانَ بنِ‏ داوودَ عليهما السلام، فشَكَوا ذلكَ إلَيهِ وطَلَبوا إلَيهِ أنْ يَسْتَسْقيَ لَهُم. فقالَ لَهُم: إذا صَلّيتُ الغَداةَ مَضَيْتُ، فلَمّا صلّى الغَداةَ مَضى‏ ومَضَوا، فلَمّا أنْ كانَ في بعضِ الطَّريقِ إذا هُو بنَمْلَةٍ رافِعَةٍ يَدَها إلى‏ السّماءِ، واضِعَةٍ قَدَمَيها إلى‏ الأرضِ وهِي تقولُ: اللّهُمّ إنّا خَلْقٌ مِن خَلْقِكَ، ولا غِنى‏ بِنا عن رِزْقِكَ، فلا تُهْلِكْنا بذُنوبِ بَني آدَمَ، فقالَ سُليمانُ عليه السلام: ارجِعوا فقد سُقِيتُم بغَيرِكُم. قالَ: فسُقُوا في ذلكَ العامِ ما لم يُسْقَوا مِثْلَهُ قَطُّ. [1]

امام كاظم عليه السلام: در عهد سليمان بن داوود عليه السلام مردم گرفتار خشكسالى سختى شدند. پس، به آن حضرت شكايت برده از ايشان خواستند كه طلب باران كند. سليمان عليه السلام فرمود: بعد از نماز صبح براى طلب باران بيرون خواهم رفت. چون نماز صبح را خواند به همراه مردم بيرون رفت. در راه مورچه‏اى را ديد كه بر دو پاى خود ايستاده و دست به آسمان برداشته است و مى‏گويد: پروردگارا! ما نيز از آفريدگان تو هستيم و از روزى تو بى‏نياز نيستيم. ما را به سبب گناهان آدميان هلاك مفرما. در اين هنگام سليمان عليه السلام به مردم گفت: برگرديد كه به سبب موجوداتى جز شما، باران داده شديد. پس در آن سال چنان بارانى بر ايشان باريدن گرفت كه هرگز مانند آن را به خود نديده بودند.

منابع:

1. الكافي: 8/ 246/ 344.
i>