سخنران استاد حق شناس
﴿انما تنذر من اتبع الذكر و خشي الرحمن بالغيب فبشره بمغفرةٍ و اجرٍ كريمٍ﴾.[1]
سه تا صلوات بفرستيد
پروردگار عزيز از اين خطاب ها در قرآن زياد دارد.
﴿الم ذلك الكتاب لاريب فيه هدي للمتقين﴾
.[2] در عین حالی که قرآن براي تمام اهل عالم آمده است؛ اما فقط متقین هستندکه می توانند از قرآن استفاده بکنند. وقتی بنده هر كار بدي به نظرم مي رسد مي كنم؛ چه لياقتی دارم که از قرآن استفاده بكنم؟! قرآن ﴿هديً للمتقين﴾ است.
قاعده ی کلی این است که «حلاوة الدنيا مرارة الاخرة».[3] هر چه از این دنيا بیشتر استفاده کنی؛ در آن دنیا کمتر خواهی داشت. و به همین جهت حضرت داود علیه السلام برای اینکه از بیت المال ارتزاق نکند؛ زره می بافت و خداوند قدرت بافتن زره را به دستان او داده بود. ﴿والنا له الحديد﴾.[4]
جبرئیل عرضه داشت یا رسول الله! شما استثناء هستید. هر چه شما از دنیا استفاده بفرمایید؛ از آخرت شما کم نخواهد شد. يارسول الله! اگر اجازه دهید، این کوه را براي شما طلا بكنم، تا شما از آن بهره مند شوید.
در شرح نهج البلاغه ی ابن ميثم وارد شده است که حضرت از پذیرفتن این پیشنهاد ابا کردند! جبرئيل عرض كرد: «يارسول الله! وفقت بكل خيرٍ». این قبول نکردن شما، کلید تمام خیر است.
دعای پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در شب نیمه شعبان: خشیتت را نصیبم کن!
نبي اكرم صلی الله علیه وآله وسلم که از پذیرفتن گنجینه های زمین خودداری کردند، در دعای شب نيمه ی شعبان– که ریشه ی شبهای احیای ماه رمضان است- می فرماید: «اللهم اقسم لي من خشيتك».[5] ای پروردگار عزيز! خشيتت را نصیب من کن!
بر علمم بیفزا!
﴿وقل رب زدني علما﴾
.[6] آن روزي كه آفتاب غروب كند و بر علم من زياد نشود؛ آن روز مبارك نباشد.
بفهميد داداش جون! كه پيغمبر در این شب عزیز چه چیزی از خدا خواست، پیغمبری که فرمود: «اول ما خلق الله نوري».[7] صلواتی بفرستید.
«احفظ الله يحفظك احفظ الله تجده امامك».[8] بايد مقررات پروردگار را حفظ كنيد؛ تا پروردگار هم شما را حفظ كند. اگر او «اشد المعاقبين»[9] است؛ ولیکن «ارحم الراحمين»[10] هم هست؛ اما هركدام در موضع خودش.
پروردگار می فرماید: رحمت من سبقت مي جويد به آن اشخاصي كه باتقوی هستند و ملاحظه ي مرا مي كنند.[11]
مرا با بندگانم آشتی بده!
به موسي بن عمران علیه السلام خطاب شد: ای موسی! مرا با بندگانم آشتي بده! حضرت عرضه داشت: پروردگارا! چگونه آشتي دهم؟ خطاب آمد: نعمت هاي ظاهري و باطني مرا به آنها تذكر بده! ياموسي! اگر يك بنده را با من آشتي دهي؛ بهتر از این است که یکسال شب ها شب زنده داری و روزها روزه دار باشی. «ذكرهم نعمائي».[12] آنها را متذکرکن به خدايي كه نعمتهاي ظاهري و باطني داده است، عقل داده است، عزيز من!
«يا اهل الدنيا هلموا الي كرامتي و مصاحبتي و مجالستی و مؤانستی آنسوا بي أؤانسكم و اسارع الي محبتكم».[13] (چقدر اين عبارت قشنگ است) آي اهل دنيا! بياييد و با من مصاحبت بكنيد، با من انس بگيريد، من سرعت می گیرم به انس با شما.
رو آر سوي ما كه به سوي تو رو كنيم
وقتي چند ماه قبل به مشهد مقدس مشرف شدم، عرض كردم: پروردگارا! اين دفعه يك مطلب تازه اي از ثامن الحجج علیه السلام نصیب من شود. همين كه چشمم را روي هم گذاشتم اين بيت را خواندند:
- رو آر سوي ما كه به سوي تو رو كنيموز غير ما به سوي تو رو آورد بلا
بنده يا رو به قبله ي حقيقت هستم، يا پشت به قبله و این مسئله را باید استاد تشخیص بدهد كه من مقبل هستم يا مدبر.
- رو آر سوي ما كه به سوي تو رو كنيمآن وقت تمام مشكلات حل مي شود.
پروردگار﴿عليم بذات الصدور﴾[14] است. يعني تمام خطورات ذهنيه ي شما در محضر و حضور پروردگار است. يك صلوات بفرستيد.
- ما با توأيم گر تو ز ما مي روي به قهرباز آ هر آنچه هستي برآشتي گرای
اگر یک قدم بیایی؛ من ده قدم می آیم
اگر يك قدم بیایی؛ پروردگار ده قدم می آید.
كسي كه ملك و ملكوت و تمام ذرات ممكنات همه در حيطه ي تصرف اوست، چنین کسی بگوید:
- ناز ار كني به ناز تو ما راست اشتياقمعشوق نازكش كه بود غير من تو را
پروردگار دائم شما را می خواند. ﴿ والله يدعو الي دار السلام ﴾.[15]
«فارفضوا ما انتم عليه من غرورها».[16] تا عمر باقی است، غرور دنیا را رها کنید.
غرور همان پستانكي است كه در دهان بچه مي گذارند. آن بچه اين پستانك را مي مكد و تصور مي كند که پستان مادر است!
﴿ما ينفع الناس فيمكث في الارض﴾.[17] كسي كه وجودش نافع باشد، نگهش مي دارند، انشاءالله. حال اگر شما ورزش بکنید و يك آدم فوق العاده اي از جهت جسمانی شويد؛ آیا از اسلام و معنويات هم برخوردار هستید؟
یک روز صبح، دیگر نمی توانی از پله بالا بیایی! تا به بیمارستان برسی؛ دیگر کار تمام شده است! پیغمبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم هم می فرماید که «السعادة کل السعادة طول العمر فی طاعة الله».[18]
يك عبارتي ديدم از مرحوم ميرزا جواد آقا ملکی تبریزی (ره) كه خدا قسم مي خورد و می فرماید: من شما بندگانم را دوست دارم؛ اما ايها الناس! اگر شما طريق واضح -كه راه عترت است- را بپیمایید؛ به آباداني مي رسيد.
«من سلك الطريق الواضح ورد الماء و من خالف وقع في التيه».[19] تا آخر عمرت همين طور مي روي! عمرت مي گذرد!
پروردگار می فرماید: «يابن آدم كن لي اكن لك».[20] براي من باش؛ تا من هم براي تو باشم.
يك كسي خيره سري كرد و كرد و كرد و ده سال نماز شب نخواند تا اینکه يك شب در خواب ديد این آیه را قرائت مي كنند:﴿الم يأن للذين آمنوا ان تخشع قلوبهم لذکر الله﴾.[21] آيا وقت آن نرسيده است كه قلبتان خاشع بشود؟! ده سال از سعادت محروم ماندی!
اگر حال هم نداري؛ بیدار شو! بالاخره حال پيدا مي كني، داداش جون!
يك كسي نقل كرد كه مي خواستم بروم زیارت ثامن الحجج علیه السلام ، شب در عالم رؤيا ديدم در حرم مطهر هستم و حضرت درون ضريح نشسته است، هر چه من به طرف حضرت می رفتم؛ حضرت روي مبارکشان را از من بر مي گرداند! مبادا اینطوری بشود عزیز من!
[1] - يس /11
[2] - بقره /1 و 2
[3] - روضة الواعظين ، الفتال النيسابوری ص 441
[4] - سبأ / 10
[5] - الاقبال بالاعمال الحسنة ج3 ص 321
[6] - طه /114
[7] - بحارالانوار ج 1/97.
[8] - وسائل الشيعة(آل البيت) ج 7 ص 42 باب استحباب التقدم بالدعاء قبل الرخاء
[9] - الاقبال بالاعمال الحسنة ج1 ص 138 دعاء الافتتاح
[10] - الاقبال بالاعمال الحسنة ج1 ص 138 دعاء الافتتاح
[11] - ﴿ ورحمتی وسعت کل شیء فسأکتبها للذين يتقون﴾. اعراف/156
[12] - ان الله تعالی اوحی الی موسی ان حببنی الی عبادی قال رب کيف احببک الی عبادک والقلوب بيدک فأوحی الله اليه أن ذکرهم نعمائی. تفسيرالسمرقندی، ابولليث السمرقندی ج2 ص235
[13] - و فی اخبار داود عليه السلام: يا داود ابلغ اهل ارضی انی حبيب من احبنی و جليس من جالسنی و مؤنس لمن انس بی بذکری و صاحب لمن صاحبنی و مختار لمن اختارنی و مطيع لمن أطاعنی ما احبنی احد اعلم ذلک يقينا من قلبه الا قبلته لنفسی و احببته حبا لايتقدمع احد من خلقی من طلبنی بالحق وجدنی و من طلب غيری لم يجدنی فارفضوا – يا اهل الارض- ما انتم عليه من غرورها و هلموا الی کرامتی و مصاحبتی و مجالستی و مؤانستی و انسوا بی أؤانسکم و اسارع الی محبتکم . مسکن الفؤاد ، الشهيد الثانی ص 27
[14] - حديد /6
[15] - يونس / 25
[16] - يونس / 25
[17] - رعد / 17
[18] - کشف اللثام(ط ج) الفاضل الهندی ج11 « برترین سعادت، عمر طولانی در بندگی خداست».
[19] - نهج البلاغة خطبة 201 « هرکس راه روشن را بپیماید به آب خواهد رسید و در غیر این صورت گرفتار بیابان خشک خواهد شد».
[20] - حديد / 16
[21] - الجواهر السنية ، الحر العاملی ص 80