کلمات کلیدی: توصيه هايي براي حفظ ازدواج
نویسنده :
همواره راهی برای سرو سامان دادن به ازدواج وجود دارد. به قول معروف:«خواستن، توانستن است». درواقع باید هر دو طرف مایل به حفظ ازدواج خود باشند. دراین مقاله‌ها درمورد راههای حفظ یک ازدواج بحث می‌کنیم. آیا آماده‌اید؟ پس، شروع می‌کنیم!
به توصیه‌های زیر توجه کنید:
1- به طرف مقابل احترام بگذارید. همواره به شریک زندگی خود احترام بگذارید و حتی اگر با او موافق نیستید برای عقایداش اهمیت قائل شوید برای این کار گاهی لازم است یکی از طرفین کوتاه بیاید ولی رابطه همین است: سازش و تلاش برای حل مشکلات.
2- گذشت داشته باشید. یادتان باشد که هرکسی ممکن است دچار اشتباه شود و شما نباید از رفتار دیگران به خشم بیایید. درعوض شما باید اشتباهات همسرتان را فراموش کنید و یادتان باشد که هیچ کس کامل و بی نقص نیست. به علاوه شما باید مشکلات جزئی را به دست فراموشی بسپارید و مدام مشکلات گذشته را پیش نکشید.
3- با همسرتان ارتباط برقرار کنید و به نیازهای او توجه داشته باشید.
با همسرتان صریح حرف بزنید و چیزی را از او پنهان نکنید.
پنهانکاری اعتماد را از بین می‌برد. در عوض رو راست باشید و با شکیبایی به حرف‌های همسرتان گوش دهید. این کار نه تنها موجب نزدیکی بیشتر شما می‌شود بلکه محیطی گرم و دلپذیر را درخانه ایجاد می‌کند.
4- خوشبین باشید. هیچ کس دوست ندارد با افراد بدبین نشست و برخاست داشته باشد. برای تبدیل شدن به یک فرد خوشبین، از هیچ تلاش مضایقه نکنید، برروی مسائل مثبت تمرکز داشته باشید.
فرض کنید همسرتان یادش رفته کالاهایی را بخرد. به جای فریاد کشیدن و هیاهو راه انداختن، به خاطر خرید سایر اقلام از او تشکر کنید.
اگر لازم بود برای خرید کالاهایی که همسرتان فراموش کرده خودتان به سوپر مارکت بروید.
5- خود را نسبت به حفظ ازدواج تان متعهد بدانید. برقراری ارتباط کار دشواری است ولی اگر متعهد باشید عملی خواهد بود.
برای نشان دادن تعهد خود تا حد امکان زمان بیشتری را با همسرتان بگذرانید. رفتن به تعطیلات رابطه شما را تقویت می‌کند.
6- یادتان باشد شما می‌توانید به ازدواج خود سرو سامان بدهید با به کاربستن توصیه‌های فوق می‌توانید ازدواجی سالم و سرشار از عشق و صمیمیت داشته باشید. موفق باشید!
آیا ازدواج شما ارزش حفظ کردن را دارد؟
اگر در زندگی مشترکتان با مشکل مواجه شده اید باید هرچه زودتر درصدد کشف علت آن برآیید. آیا این مشکلات قابل حل هستند و یا باید از همسرتان جدا شوید؟ چگونه می‌توانید، دریابید که ازدواج شما ارزش حفظ کردن را دارد یا خیر؟
به موارد زیر توجه کنید:
1- به آزارهای جسمانی یا روحی توجه داشته باشید. آزارهای جسمانی به آسانی قابل تشخیص هستند. از خودتان بپرسید:«آیا من از همسرم می‌ترسم؟» اگر پاسخ تان مثبت باشد زمان پایان دادن به زندگی مشترک تان فرارسیده است.
بسیاری از زوجین آزارهای روحی را نادیده می‌گیرند و یا اصلاً تشخیص نمی دهند. برخی از علائم رایج آزارهای روحی از این قرار است: انتقاد مداوم، سرزنش، توهین، برخورد از موضع بالاو درخواست قطع پیوند با اعضای خانواده و دوستان. هر مساله ای که باعث شود همواره درمورد خودتان احساس بدی داشته باشید آزار روحی محسوب می‌شود.
اگر به فکر بهبود اوضاع نیفتید باید منتظر بدتر شدن شرایط باشید
2- در مورد احساسات واقعی خود سوالاتی مطرح کنید و با صداقت به آنها پاسخ دهید. آیا هنوز عاشق همسرتان هستید؟ آیا از بودن درکنار او لذت می‌برید و یا این کار باعث خشم و سرخوردگی شما می‌شود؟
آیا ترجیح می‌دهید تنها باشید؟ آیا به همسرتان احترام می‌گذارید و احساس می‌کنید در ارزش‌ها و باورها پشتیبان او هستید؟
3- مشکلات تکراری را دست کم نگیرید. مشاجره درمورد مسائل جزئی، اختلاف نظر درباره همه مسائل، کنایه زدن، امتناع از تلاش برای حل مشکلات بزرگ، بی تمایلی به سازش و پیش کشیدن مسائل گذشته، نشان می‌دهد که ازدواج شما دچار مشکل شده،مشکلی که شاید قابل حل نباشد.
4- عامل صمیمیت را در رابطه خود جدی بگیرید: صمیمیت یعنی پیوند نزدیک، دوستانه و مهر آمیز با یک فرد دیگر.
آیا درمورد همسر خود چنین احساسی دارید و یا از تماس با او احتراز می‌کنید؟
5- مراقب سلامتی خود باشید. چقدر استرس دارید؟ آیا خوب می‌خوابید؟ آیا خوب غذا می‌خورید؟ آیا به طور منظم ورزش می‌کنید؟
آیا به بهداشت فردی خود توجه نشان می‌دهید؟ اگر ازدواج بر بهداشت فردی شما تاثیر منفی گذاشته موضوع را جدی بگیرید.
6- اگر شما و همسرتان به این نتیجه رسیده اید که نمی توانید رابطه خوبی برقرار کنید دراین باره با دیگران مشورت نمایید.
گاهی دیگران می‌توانند درمورد مشکلات به ظاهر لاینحل راه حل‌های خوبی ارائه دهند.
7- برای مدتی مشخص تمام توان خود را برای بهبود زندگی مشترک خود صرف کنید و در این راه دست از تلاش برندارید.
اگر درپایان این دوران همچنان احساس ناتوانی کردید، حداقل به این نتیجه می‌رسید که در وظیفه خود کوتاهی نکرده‌اید.