آیات
1. إِنَّ الَّذینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ [1]
كسانى كه دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناكى براى آنان در دنیا و آخرت است و خداوند مىداند و شما نمىدانید
روایات
الکافی
بَابُ مَنْ طَلَبَ عَثَرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ وَ عَوْرَاتِهِمْ
1- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ إِبْرَاهِیمَ وَ الْفَضْلِ ابْنَیْ یَزِیدَ الْأَشْعَرِیِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَیْرٍ عَنْ زُرَارَةَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالا أَقْرَبُ مَا یَكُونُ الْعَبْدُ إِلَى الْكُفْرِ أَنْ یُوَاخِیَ الرَّجُلَ عَلَى الدِّینِ فَیُحْصِیَ عَلَیْهِ عَثَرَاتِهِ وَ زَلَّاتِهِ لِیُعَنِّفَهُ بِهَا یَوْماً مَا [2]
حضرت باقر و حضرت صادق علیهما السلام فرمودند: نزدیكتر چیزى كه بنده بكفر دارد اینست كه با مردى عقد برادرى در دین بسته باشد و لغزشها و خطاهاى او را شماره كند كه روزى او را بآنها سرزنش كند.
2- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص یَا مَعْشَرَ مَنْ أَسْلَمَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ یُخْلِصِ الْإِیمَانَ إِلَى قَلْبِهِ لَا تَذُمُّوا الْمُسْلِمِینَ وَ لَا تَتَبَّعُوا عَوْرَاتِهِمْ فَإِنَّهُ مَنْ تَتَبَّعَ عَوْرَاتِهِمْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَوْرَتَهُ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ تَعَالَى عَوْرَتَهُ یَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِی بَیْتِهِ [3]
حضرت صادق علیه السلام فرموده: رسول خدا (ص) فرموده است: اى گروهى كه بزبان اسلام آورده و بدلش ایمان نرسیده (و پیوست نشده) مسلمانان را نكوهش نكنید، و از عیوب آنان جستجو نكنید، زیرا هر كه عیوب آنها را جستجو كند، خداوند عیوب او را دنبال كند، و هر كه خداوند عیبش را دنبال كند رسوایش كند گرچه در خانهاش باشد.
3- عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ أَوِ الْحَلَبِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تَطْلُبُوا عَثَرَاتِ الْمُؤْمِنِینَ فَإِنَّ مَنْ تَتَبَّعَ عَثَرَاتِ أَخِیهِ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَثَرَاتِهِ وَ مَنْ تَتَبَّعَ اللَّهُ عَثَرَاتِهِ یَفْضَحْهُ وَ لَوْ فِی جَوْفِ بَیْتِه [4]
و از حضرت صادق علیه السّلام از رسول خدا (ص) حدیث شده است كه فرمود: لغزشهاى مؤمنین را جستجو نكنید، زیرا هر كه لغزشهاى برادرش را جستجو كند، خداوند لغزشهایش را دنبال كند، و هر كه را خداوند لغزشهایش را دنبال كند رسوایش سازد گر چه در درون خانهاش باشد.
4- عَنْهُ عَنِ ابْنِ فَضَّالٍ عَنِ ابْنِ بُكَیْرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ أَبْعَدُ مَا یَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ أَنْ یَكُونَ الرَّجُلُ یُوَاخِیَ الرَّجُلَ وَ هُوَ یَحْفَظُ عَلَیْهِ زَلَّاتِهِ لِیُعَیِّرَهُ بِهَا یَوْماً مَا [5]
حضرت صادق علیه السّلام فرمود: دورترین بنده از خدا آن كسست كه با مردى برادرى كند و لغزشهاى او را بر او نگهدارى كند كه روزى بر آنها سرزنشش كند.
بحار الأنوار
باب تتبع عیوب الناس و إفشائها و طلب عثرات المؤمنین و الشماتة
1- ل، [الخصال] فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ ص لِعَلِیٍّ ع أَنَّهُ قَالَ لِأَصْحَابِهِ أَ لَا أُخْبِرُكُمْ بِشِرَارِكُمْ قَالُوا بَلَى یَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ الْمَشَّاءُونَ بِالنَّمِیمَةِ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الْأَحِبَّةِ الْبَاغُونَ لِلْبِرَاءِ الْعَیْبَ [6]
رسول خدا صلى الله علیه و آله به اصحابش فرمود : آیا شما را از بدترین افرادتان خبر ندهم؟ عرض كردند: چرا ، اى رسول خدا . فرمود : آنان كه سخن چینى مى كنند ، میان دوستان جدایى مى افكنند، و براى بى گناه عیب مى تراشند.
2- فس، [تفسیر القمی] أَبِی عَنِ ابْنِ أَبِی عُمَیْرٍ عَنْ هِشَامٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ مَنْ قَالَ فِی مُؤْمِنٍ مَا رَأَتْ عَیْنَاهُ وَ سَمِعَتْ أُذُنَاهُ كَانَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ [7]
از امام صادق علیه السلام روایت است که: هر كس در باره مؤمن عیبى گوید كه با دو چشم خود دیده یا بگوش خود شنیده از آنها است كه خدا در بارهشان فرموده: " راستى كسانى كه دوست دارند هرزگى در باره مؤمنان فاش شود عذاب دردناكى دارند در دنیا و آخرت "
3- لی، [الأمالی للصدوق] فِی مَنَاهِی النَّبِیِّ ص أَلَا وَ مَنْ سَمِعَ فَاحِشَةً فَأَفْشَاهَا فَهُوَ كَالَّذِی أَتَاهَا [8]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هان، هر كس كار زشتى را بشنود و آن را افشا سازد، همانند كسى است كه آن را مرتكب شده است.
4- ما، [الأمالی للشیخ الطوسی] الْمُفِیدُ عَنِ الْمَرَاغِیِّ عَنْ مُوسَى بْنِ الْحَسَنِ بْنِ سَلْمَانَ عَنْ أَبِی بَكْرِ بْنِ الْحَارِثِ الْبَاغَنْدِیِّ عَنْ عِیسَى بْنِ رعینة [رَغَبَةَ] عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ رَئِیسٍ عَنِ اللَّیْثِ بْنِ سَعْدٍ عَنْ یَزِیدَ بْنِ أَبِی حَبِیبٍ عَنْ نَافِعٍ عَنِ ابْنِ عُمَرَ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص كَانَ بِالْمَدِینَةِ أَقْوَامٌ لَهُمْ عُیُوبٌ فَسَكَتُوا عَنْ عُیُوبِ النَّاسِ فَأَسْكَتَ اللَّهُ عَنْ عُیُوبِهِمُ النَّاسَ فَمَاتُوا وَ لَا عُیُوبَ لَهُمْ عِنْدَ النَّاسِ وَ كَانَ بِالْمَدِینَةِ أَقْوَامٌ لَا عُیُوبَ لَهُمْ وَ فَتَكَلَّمُوا فِی عُیُوبِ النَّاسِ فَأَظْهَرَ اللَّهُ لَهُمْ عُیُوباً لَمْ یَزَالُوا یُعْرَفُونَ بِهَا إِلَى أَنْ مَاتُوا [9]
از ابن عمر روایت شده كه رسول خدا (ص) فرمود: در مدینه طوایفى بودند كه براى آنها عیوبى بود پس ایشان از گفتن عیبهاى مردم سكوت نمودند و خداوند هم مردم را از عیبهاى آنها ساكت نمود (مردم را بعیبهاى آنان متوجه نفرمود) پس مردند در حالى كه براى آنها نزد مردم عیبهائى نبود، و (نیز) طوایفى در مدینه بودند كه عیبهائى جهت ایشان (در نظر مردم) نبود پس در باره عیبهاى مردم سخن گفتند پس خداوند عیبهاى آنها را براى مردم ظاهر و آشكارا ساخت كه همیشه بآن عیبها شناخته میشدند تا آنكه مردند.
5- لی، [الأمالی للصدوق] مُحَمَّدُ بْنُ أَحْمَدَ الْأَسَدِیُّ عَنْ یَعْقُوبَ بْنِ یُوسُفَ عَنْ عُمَرَ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ حَفْصِ بْنِ غِیَاثٍ عَنْ بُرْدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ مَكْحُولٍ عَنْ وَاثِلَةَ بْنِ الْأَسْقَعِ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَا تُظْهِرِ الشَّمَاتَةَ بِأَخِیكَ فَیَرْحَمَهُ اللَّهُ وَ یَبْتَلِیَكَ [10]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : از مصیبت (گرفتارى) برادرت اظهار شادى مكن ؛ كه خداوند به او رحم مى كند و تو را گرفتار مى سازد .
6- مع، [معانی الأخبار] أَبِی عَنْ سَعْدٍ عَنِ الْبَرْقِیِّ عَنْ أَبِیهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ الْمُخْتَارِ عَنْ زَیْدٍ الشَّحَّامِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِهِ ص عَوْرَةُ الْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ حَرَامٌ قَالَ لَیْسَ هُوَ أَنْ یَنْكَشِفَ وَ یَرَى مِنْهُ شَیْئاً إِنَّمَا هُوَ أَنْ یَرْوِیَ عَلَیْهِ [11]
اماما صادق علیه السلام در تفسیر این حدیث که عورت مؤمن بر مؤمن حرامست فرمود: آن همین نیست كه كشف شود و از او چیزى بیند همانا اینست كه از او بدى نقل كند.
7- مع، [معانی الأخبار] بِهَذَا الْإِسْنَادِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ حُذَیْفَةَ بْنِ مَنْصُورٍ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع شَیْءٌ یَقُولُهُ النَّاسُ عَوْرَةُ الْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ حَرَامٌ قَالَ لَیْسَ حَیْثُ تَذْهَبُ إِنَّمَا عَوْرَةُ الْمُؤْمِنِ أَنْ یَرَاهُ یَتَكَلَّمُ بِكَلَامٍ یُعَابُ عَلَیْهِ فَیَحْفَظَهُ عَلَیْهِ لِیُعَیِّرَهُ بِهِ یَوْماً إِذَا غَضِبَ [12]
امام صادق علیه السلام ـ در پاسخ به این سخن مردم كه مى گویند: عورت مؤمن بر مؤمن حرام است ـ فرمود : معنایش آن نیست كه تو فكر مى كنى، بلكه مراد از عورتِ مؤمن این است كه ببیند برادر مؤمنش جمله اى مى گوید كه جاى سرزنش و نكوهش دارد و او جمله را در خاطر سپارد، تا روزى كه از دست او عصبانى شد، به واسطه آن جمله او را سرزنش كند.
8- مع، [معانی الأخبار] ابْنُ الْمُتَوَكِّلِ عَنِ الْحِمْیَرِیِّ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ سِنَانٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُلْتُ لَهُ عَوْرَةُ الْمُؤْمِنِ عَلَى الْمُؤْمِنِ حَرَامٌ فَقَالَ نَعَمْ قُلْتُ یَعْنِی سُفْلَیْهِ قَالَ لَیْسَ هُوَ حَیْثُ تَذْهَبُ إِنَّمَا هُوَ إِذَاعَةُ سِرِّهِ [13]
عبد اللَّه بن سنان گوید: به امام صادق علیه السّلام گفتم: آیا عورت مؤمن بر مؤمن دیگر حرام است؟ فرمود: بلى، گفتم: مقصود شما دو موضع پائین تنه اوست؟ فرمود: نه، چنان نیست كه تو فهمیدهاى بلكه منظور از آن آشكار نمودن راز او مىباشد (كه عورت باطنى اوست).
9- ثو، [ثواب الأعمال] ابْنُ الْمُتَوَكِّلِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَحْیَى عَنْ سَهْلٍ عَنْ یَحْیَى بْنِ الْمُبَارَكِ عَنِ ابْنِ جَبَلَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْفُضَیْلِ عَنْ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى ع قَالَ قُلْتُ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاكَ الرَّجُلُ مِنْ إِخْوَانِی یَبْلُغُنِی عَنْهُ الشَّیْءُ الَّذِی أَكْرَهُ لَهُ فَأَسْأَلُهُ عَنْهُ فَیُنْكِرُ ذَلِكَ وَ قَدْ أَخْبَرَنِی عَنْهُ قَوْمٌ ثِقَاتٌ فَقَالَ لِی یَا مُحَمَّدُ كَذِّبْ سَمْعَكَ وَ بَصَرَكَ عَنْ أَخِیكَ فَإِنْ شَهِدَ عِنْدَكَ خَمْسُونَ قَسَامَةً وَ قَالَ لَكَ قَوْلًا فَصَدِّقْهُ وَ كَذِّبْهُمْ وَ لَا تُذِیعَنَّ عَلَیْهِ شَیْئاً تَشِینُهُ بِهِ وَ تَهْدِمُ بِهِ مُرُوَّتَهُ فَتَكُونَ مِنَ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ [14]
محمّد بن فضیل مىگوید: به حضرت ابو الحسن موسى بن جعفر (ع) گفتم: فدایت شوم، در باره یكى از برادران دینى خود چیزى شنیدهام كه آن را براى او ناپسند مىدانم. از او سؤال كردم، خودش انكار نمود ولى گروهى از كسانى كه به آنان اطمینان دارم آن را براى من نقل كردهاند. حضرت به من فرمود: اى محمّد، گوش و چشم خود را نسبت به برادرت تكذیب كن، و چنانچه پنجاه تن نزد تو شهادت دادند و قسم یاد كردند و او بر خلاف آنان گفت از او قبول كن و از آنان نپذیر، و در باره او چیزى را كه باعث سرشكستگى و عیب اوست و به شخصیت وى لطمه مىزند شایع مكن كه از كسانى خواهى بود كه خداوند در باره آنان فرموده است. كسانى كه دوست دارند كار زشت در میان مؤمنان رواج یابد، در دنیا و آخرت عذابى دردناك خواهند داشت.
10- ثو، [ثواب الأعمال] ابْنُ الْوَلِیدِ عَنِ الصَّفَّارِ عَنِ ابْنِ یَزِیدَ عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی حَازِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص مَنْ أَذَاعَ فَاحِشَةً كَانَ كَمُبْتَدِئِهَا وَ مَنْ عَیَّرَ مُؤْمِناً بِشَیْءٍ لَا یَمُوتُ حَتَّى یَرْكَبَهُ [15]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : هر كس زشت كارى و گناهى را فاش كند، مانند كسى است كه آن را انجام داده است و هر كه مؤمنى را به چیزى سرزنش كند، نمیرد تا خود مرتكب آن شود.
11- سر، [السرائر] أَبُو عَبْدِ اللَّهِ السَّیَّارِیُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ رَجُلٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا رَأَیْتُمُ الْعَبْدَ مُتَفَقِّداً لِذُنُوبِ النَّاسِ نَاسِیاً لِذُنُوبِهِ فَاعْلَمُوا أَنَّهُ قَدْ مُكِرَ بِهِ [16]
امام صادق علیه السلام : هر گاه دیدید بنده گناهان مردم را مى جوید و گناهان خودش را از یاد برده است، بدانید كه گرفتار مكر [ خدا ]شده است.
12- جا، [المجالس للمفید] مُحَمَّدُ بْنُ سُلَیْمَانَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَاصِمِ بْنِ حُمَیْدٍ عَنِ الْحَذَّاءِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ... كَفَى بِالْمَرْءِ عَیْباً أَنْ یُبْصِرَ مِنَ النَّاسِ مَا یَعْمَى عَنْهُ مِنْ نَفْسِهِ وَ أَنْ یُعَیِّرَ النَّاسَ بِمَا لَا یَسْتَطِیعُ تَرْكَهُ وَ أَنْ یُؤْذِیَ جَلِیسَهُ بِمَا لَا یَعْنِیهِ [17]
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : آدمى را همین عیب بس كه عیبى را در مردم ببیند و در خود نبیند و مردم را به خاطر كارى سرزنش كند كه خود نمى تواند آن را ترك كند و همنشین خویش را با چیزهاى نا مربوط و بیهوده بیازارد.
13- ختص، [الإختصاص] قَالَ الصَّادِقُ ع مَنِ اطَّلَعَ مِنْ مُؤْمِنٍ عَلَى ذَنْبٍ أَوْ سَیِّئَةٍ فَأَفْشَى ذَلِكَ عَلَیْهِ وَ لَمْ یَكْتُمْهَا وَ لَمْ یَسْتَغْفِرِ اللَّهَ لَهُ كَانَ عِنْدَ اللَّهِ كَعَامِلِهَا وَ عَلَیْهِ وِزْرُ ذَلِكَ الَّذِی أَفْشَاهُ عَلَیْهِ وَ كَانَ مَغْفُوراً لِعَامِلِهَا وَ كَانَ عِقَابُهُ مَا أَفْشَى عَلَیْهِ فِی الدُّنْیَا مَسْتُورٌ عَلَیْهِ فِی الْآخِرَةِ ثُمَّ یَجِدُ اللَّهَ أَكْرَمَ مِنْ أَنْ یُثَنِّیَ عَلَیْهِ عِقَاباً فِی الْآخِرَةِ وَ قَالَ مَنْ رَوَى عَلَى مُؤْمِنٍ رِوَایَةً یُرِیدُ بِهَا شَیْنَهُ وَ هَدْمَ مُرُوَّتِهِ لِیُسْقِطَهُ مِنْ أَعْیُنِ النَّاسِ أَخْرَجَهُ اللَّهُ مِنْ وَلَایَتِهِ إِلَى وَلَایَةِ الشَّیْطَانِ فَلَا یَقْبَلُهُ الشَّیْطَانُ [18]
امام صادق (ع) فرمود: هر كه آگاه شود به گناه یا كار بد مؤمنی و آن را علیه او فاش كند و پنهانش ندارد و از خدا برایش آمرزش نخواهد نزد خدا چون انجام دهنده آن است و گناه آنچه فاش كرده بر او است و كننده آن آمرزیده است و عقاب آنچه از او در دنیا فاش شده او را بس است و در آخرت مستور است و دنبال نشود و دریابد كه خدا كریمتر از آنست كه در آخرت عقاب دومى باو روا دارد.
و فرمود: هر كه بدى از مؤمنى نقل كند تا او را زشت و بىآبرو كند و از چشم مردم بیندازد خدایش از ولایت خود به ولایت شیطان براند، و شیطانش هم نپذیرد.
14- ختص، [الإختصاص] الصَّدُوقُ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ عَامِرٍ عَنْ عَمِّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ زِیَادٍ عَنِ ابْنِ عَمِیرَةَ قَالَ قَالَ الصَّادِقُ ع إِنَّ لِلَّهِ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى عَلَى عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ أَرْبَعِینَ جُنَّةً فَمَنْ أَذْنَبَ ذَنْباً كَبِیراً رَفَعَ عَنْهُ جُنَّةً فَإِذَا عَابَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ بِشَیْءٍ یَعْلَمُهُ مِنْهُ انْكَشَفَتْ تِلْكَ الْجُنَنُ عَنْهُ وَ یَبْقَى مُهْتَكَ السِّتْرِ فَیَفْتَضِحُ فِی السَّمَاءِ عَلَى أَلْسِنَةِ الْمَلَائِكَةِ وَ فِی الْأَرْضِ عَلَى أَلْسِنَةِ النَّاسِ ... [19]
امام صادق علیه السلام : خداوند تبارك و تعالى براى بنده مؤمن خود چهل پرده قرار داده است . هر گاه گناهى [بزرگ]از او سر زند یك پرده كنار مى رود و چون از برادر مؤمن خود عیبى بداند و او را بدان سرزنش كند دیگر پرده ها كنار روند و بى پرده ماند و بدین سان رسوایى اش در آسمان بر سر زبان فرشتگان افتد و در زمین بر سر زبان مردم .
15- كِتَابُ صِفَاتِ الشِّیعَةِ، بِإِسْنَادِهِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ الْمُؤْمِنُ أَصْدَقُ عَلَى نَفْسِهِ مِنْ سَبْعِینَ مُؤْمِناً عَلَیْهِ [20]
امام صادق علیه السلام : سخن مؤمن درباره خودش، راست تر از سخن هفتاد مؤمن درباره اوست.