26 اردیبهشت 1396, 8:38
نماز بهترين اعمال دينی است که اگر قبول درگاه خداوند عالم شود، عبادت های ديگر هم قبول می شود و اگر پذيرفته نشود اعمال ديگر هم قبول نمی شود، همان طور که اگر انسان شبانه روزی پنج نوبت در نهر آبی شست وشو کند، آلودگی در بدنش نمی ماند، نمازهای پنج گانه هم انسان را از گناهان پاک می کند و سزاوار است که انسان نماز را در اوّل وقت بخواند و کسی که نماز را کوچک و سبک شمارد مانند کسی است که نماز نمی خواند، با اين وجود يکی از سؤالاتی که ذهن يک مخاطب جوان را مشغول می کند اين است که: بعضی ها می گويند بگذار تا در دوران جوانی به سر می بريم از جوانی مان نهايت لذت را ببريم و به اصطلاح عشق دنيايمان را بکنيم، بعد که پير شديم توبه می کنيم و آن موقع نماز می خوانيم؟ واحد پاسخگويی مرکز تخصصی نماز در جواب اين پرسش می گويد:
اولاً: هيچ تضمينی برای زنده ماندن انسان ها تا يک لحظه بعد وجود ندارد، چه به اينکه بخواهد انسان برای خود وعده رسيدن به دوران پيری و کهنسالی تضمين کند، بهترين دليل اين مدعا هم تصاوير جوانان و نوجوانانی است که به بهانه های مختلف از دنيا رفته اند و دوران پيری را درک نکرده اند و ما هر روزه در گوشه و کنار خيابان نظاره گر تصاوير آنها هستيم، بنابراين اين سخن تنها وسوسه ای از سوی شيطان برای دور کردن انسان ها از خداوند متعال است.
ثانياً: از کجا معلوم که انسان موفق به توبه شود، چرا که بعد از اينکه انسان به گناه عادت کرد دلش سخت شده و ديگر هيچ گونه رغبتی به توبه و بازگشت پيدا نمی کند و اگر بر فرض هم موفق به توبه شد، باز هيچ تضمينی بر پذيرش توبه از سوی خداوند وجود ندارد.
ثالثاً: روايات نقل شده گويای آن است که خداوند متعال عبادت جوانان را بيش از هر چيزی دوست دارد و عبادت در اين دوران به هيچ عنوان قابل قياس با دوران کهنسالی نيست،
برخی از اين روايات به قرار زير است:
رسول خدا(ص) فرمود: «خداوند به وجود جوان اهل عبادت بر فرشتگان مباهات می کند و می فرمايد: بنده مرا ببينيد! به خاطر من چگونه از لذت جسمانی خويش گذشته است».(1)
رسول خدا(ص) در توصيه به اباذر فرمودند: «ای ابوذر! هيچ جوانی ترک دنيا و لذايذ آن را نمی کند و جوانی خويش را در اطاعت و عبادت پروردگار بزرگ صرف نمی کند، مگر آنکه خداوند اجر و پاداش هفتاد و دو صديق به او اعطاء می فرمايد».(2)
رسول خدا(ص) فرمود: «خداوند هفت گروه را در سايه رحمت خود جای می دهد، روزی که سايه ای جز سايه او نيست: اول زمامداران دادگر و دوم جوانی که در عبادت خداوند پرورش يافته باشند».(3)
امام باقر(ع) به جوانان توصيه کردند: «ای طالب علم! نماز را به پا دار، قبل از آنکه پيری و سستی فرا رسد که آن وقت قدرت نمازگزاردن را نداری و برای تو ميسر نيست (و شايد اشاره به پس از مرگ باشد)».(4)
3.نهج الفصاحه، ص 521.
4.بحار الانوار، ج 75، ص 451.
روزنامه كيهان، شماره 21572 به تاريخ 8/12/95، صفحه 8 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان