24 فروردین 1396, 0:9
برگرفته از: 1- بحارالانوار، ج 44، ص 379
نقل مي کنند کاروان امام حسين(ع) در راه مي آمدند، حسين(ع) سرش را روي زين مرکب گذاشت و اندکي خوابيد. وقتي حضرت سر از خواب بلند کرد، گفت: «انالله و انااليه راجعون والحمدلله رب العالمين» حضرت سه بار اين جمله را تکرار کرد. فرزندش علي اکبر(ع) که خيلي مراقب حال پدر بود، جلو آمد و گفت: «مم حمدت الله واسترجعت»؟ پدرجان چرا کلمه استرجاع را جاري کرديد و خدا را حمد فرموديد؟ حضرت به پسرش گفت: سرم را که روي زمين گذاشتم، خوابم برد، ديدم هاتفي ندا مي کند: «القوم يسيرون والمنايا تسيراليه» اين گروه مي روند، اما مرگ اينها را بدرقه مي کند. اينجا بود که علي اکبر(ع) سوال کرد: «السنا علي الحق» مگر اين مسيري که ما مي رويم مسير حق نيست؟ حضرت فرمود: «بلي والله» علي اکبر(ع) گفت: «فاننا اذاً مانبالي ان نموت محقين» يعني اگر مسير ما مسير حق است، ديگر باکي از مرگ نداريم. (1)
روزنامه كيهان، شماره 21194 به تاريخ 7/8/94، صفحه 6 (معارف)
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان