2 مهر 1396, 12:57
این آیه‌ى شریفه زن و شوهر را به منزله‌ى لباس براى یکدیگر دانسته است و روشن است که لباس داراى ویژگى‌هایى است که باید در زندگى و رابطه‌ى زن و شوهر متبلور باشد که به قسمتى از آن اشاره مى‌شود:
الف - همان طورى که لباس آبروى انسان را حفظ مى‌کند، زن و شوهر که به منزله‌ى لباس هستند باید آبروى یکدیگر را حفظ کنند.
ب - همان طورى که رابطه‌ى انسان با لباس تنگاتنگ است و بیگانه به آن راه ندارد، رابطه‌ى زن و شوهر باید به نحوى باشد که بیگانه بر آن‌ها اطلاع پیدا نکند.
ج - لباس مناسب با فصل و زمان تغییر پیدا مى‌کند. در هواى سرد لباس ضخیم و در هواى گرم از لباس نازک استفاده مى‌شود. هر یک از دو همسر باید اخلاق و رفتار خود را نسبت به نیاز روحى یکدیگر تنظیم کنند. اگر مرد عصبانى بود، زن با ملاطفت برخورد کند و اگر زن خسته بود، مرد با او مدارا کند.
همان گونه که لباس براى انسان زینت محسوب مى‌شود، زن و شوهر باید زینت یکدیگر باشند.
ه - چنان که لباس تن آدمى را گرم مى‌کند، وجود همسر نیز کانون خانواده را گرم و زندگى را از سردى مى‌رهاند.
و - همان گونه که لباس براى انسان زینت محسوب مى‌شود، زن و شوهر باید زینت یکدیگر باشند.
ز - لباس بودن دو طرفه است؛ «هنّ لباس لکم و أنتم لباس لهنّ». (2) بنا بر این، تساوى زن و مرد از این تشبیه، حداقل در بعضى از امور، استفاده مى‌شود.
ح - همان طورى که انسان لباس را انتخاب مى‌کند، در ازدواج نیز باید زن و شوهر خودشان یکدیگر را انتخاب کنند و تحمیلى نباشد.
ط - انسان در انتخاب لباس سعى مى‌کند لباسى را که اندازه و مناسب با خود اوست، انتخاب کند، زن و شوهر نیز باید متناسب و اندازه‌ى یکدیگر باشند.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان