از بنده ام تشکر نکنی شکر خودم را هم نمی پذیرم

دل اندوهگین

عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ علیه السلام عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ الْقَاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْمِنْقَرِيِّ عَنْ سُفْيَانَ بْنِ عُيَيْنَةَ عَنْ عَمَّارٍ الدُّهْنِيِّ قَالَ سَمِعْتُ عَلِيَّ بْنَ الْحُسَيْنِ ع يَقُولُ‏ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ كُلَّ قَلْبٍ حَزِينٍ وَ يُحِبُّ كُلَّ عَبْدٍ شَكُورٍ يَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِعَبْدٍ مِنْ عَبِيدِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَ شَكَرْتَ فُلَاناً فَيَقُولُ بَلْ شَكَرْتُكَ يَا رَبِّ فَيَقُولُ لَمْ تَشْكُرْنِي إِذْ لَمْ تَشْكُرْهُ ثُمَّ قَالَ أَشْكَرُكُمْ لِلَّهِ أَشْكَرُكُمْ لِلنَّاسِ.

عمار دهنى گويد: از امام صادق عليه السّلام شنيدم فرمود: خداوند هر دل اندوهگين را دوست مى‏دارد، و هر بنده ‏شكورى را هم دوست مى‏دارد، خداوند روز قيامت به يكى از بندگان خود مى‏گويد آيا فلان شخص را شكر گفتى، مى‏گويد بار خدايا تو را شكر گفتم، خداوند فرمود: هر گاه او را سپاس نگوئى مرا هم سپاس نگفته‏اى، بعد از اين فرمود: سپاسگزارترين شما به خدا كسى است كه از مردم بیشتر سپاسگزاری کند. [1]

منابع:

1. البحار، ج 71، ص 38، ح 25.