چگونگی یاری کردن اهل بیت(ع) (پرسش و پاسخ)

روزنامه کیهان

تاریخ: یکشنبه 30 مهر ماه 1396

پرسش:

در آموزه‌های اهل بیت(ع) به ویژه ائمه اطهار(ع) طلب یاری کردن توسط آن بزرگواران مطرح شده است. سؤال اصلی این است که چگونه می‌توان به ندای هل من ناصر ینصرنی آن ذوات مقدسه لبیک گفت و از یاران واقعی آنان بود؟

پاسخ:

ندای یاری طلبیدن امامان

با نگاهی به سیره نظری و عملی ائمه معصومین(ع) به این نکته مشترک می‌رسیم که آن بزرگواران هر کدام در زمان امامت خود به نوعی مردم را به یاری و تبعیت از افکار و اعمال خود که تجلی اسلام ناب بود دعوت کرده‌اند. در واقع ندای «هل من ناصر ینصرنی» ندای امام حسین(ع) تنها نیست بلکه دیگر امامان معصوم نیز هر کدام با بیانی متفاوت همین ندا را سرداده‌اند و از مسلمانان یاری و همراهی طلبیده‌اند. که در اینجا به برخی از این احادیث اشاره می‌کنیم:

1- امام علی(ع) در نامه‌ای به عثمان بن حنیف می‌نویسد: شما نمی‌توانید مثل من به دو قرص نان و دو دست لباس کهنه بسنده کرده و این چنین زندگی کنید ولی شما می‌توانید با چهار ویژگی مانند: ورع، اجتهاد، عفت و سداد مرا یاری کنید. وانکم لاتقدرون علی ذلک و لکن اعینونی بورع و اجتهاد و عفةً و سداد. (نهج‌البلاغه - نامه 45)

ورع در لغت به معنای پارسایی، پاکدامنی، پرهیزگاری و تقوا آمده است.

اجتهاد در لغت به معنای سعی کردن و کوشیدن تعریف شده است.

عفت در لغت به معنای پاکدامنی، نجابت و ترک شهوات در هر چیز بیان شده است.

و بالاخره سداد در لغت به معنای راست و درست بودن، به راه راست بودن، راستی و درستی در کردار و گفتار و استقامت ذکر شده است.

2- معروف است که امام حسین(ع) در کربلا ندای «هل من ناصر ینصرنی» را سر داد که در منابع تاریخی دقیقاً به همین عبارت نیست و با اندک تفاوتی با عبارت‌های دیگری نقل شده است. در آغاز نبرد هنگامی که دو سپاه روبروی هم قرار گرفتند، امام حسین(ع) صدا زد: اما من مغیث یغیثنا لوجه‌الله؟ اما من ذاب یذب عن حرم رسول‌الله؟ آیا دادرسی نیست که برای رضای خدا به داد ما برسد؟ آیا دفاع‌کننده‌ای نیست که از حریم رسول خدا دفاع کند؟ که به دنبال آن حربن یزید ریاحی از سپاه عمربن سعد جدا شده و به امام حسین(ع) پیوست و به درجه شهادت رسید. (لهوف، سید بن طاوس، ص 102)

3- امام باقر(ع) می‌فرماید: «اعینونا بالورع» ما را با ورع یاری کنید. (الکافی، ج 2، ص 78)

4- امام صادق(ع) می‌فرماید: «کونوا دعاةً ‌الناس بغیر السنتکم، لیروا منکم الورع و الاجتهاد و الصلوةً و الخیر، فان ذلک داعیةً»

مردم را با غیر زبانتان (با کردارتان) بخوانید تا از شما پارسایی و کوشش و نماز و خوبی ببینند، زیرا این امور آنان را به سوی حق فرا می‌خواند (وسائل‌الشیعه، ج 15، ص 246) همچنین آن حضرت در حدیثی دیگر می‌فرماید: کونوا لنازینا ولاتکونوا علینا شینا».

(شیعیان) زینت ما باشید نه باعث ملامت و سرزنش ما (بحار‌الانوار، ج 65، ص 151).

۵- امام رضا(ع) می‌فرماید: «لا دین لمن لا ورع له» کسی که ورع نداشته باشد دین ندارد (اکمال‌الدین، ج ۲ ص ۶۰) نکته کلیدی در ارتباط با دعوت آن ذوات مقدسه این است که آنان هیچ‌گاه مخاطبان خود را دعوت به نفس و تبعیت از خود نمی‌کردند بلکه ارزش‌ها و کمالاتی را برای پیروان خود مطرح می‌کردند که تمسک به آنها و تجلی آن صفات و ویژگی‌ها در سیره نظری و عملی رهروان موجبات تعالی و سعادت دنیا و آخرت را برای خودشان فراهم می‌سازد. در این رابطه خصلت‌های چهارگانه امام علی(ع) در نامه خود به عثمان بن حنیف می‌تواند بهترین الگوی یاری رساندن ائمه اطهار(ع) باشد.