4 بهمن 1394, 9:16
الإمامُ الباقرُ عليه السلام: مَن بَخِلَ بمَعونَةِ أخيهِ المسلمِ والقِيامِ لَهُ في حاجَتهِ ابتُلِيَ بمَعونَةِ مَن يَأثَمُ علَيهِ ولا يُؤجَرُ. [1]
امام باقر عليه السلام: كسى كه از كمك به برادر مسلمان خود و برآوردن حاجت او دريغ كند، خداوند او را گرفتار كمك به كسى كند كه به سببِ آن كمك، گناهكار شود و مزدى هم نَبَرد.
الإمامُ الصادق عليه السلام: أيُّما رجُلٍ مِن شِيعَتِنا أتاهُ رجُلٌ مِن إخْوانِنا فاسْتَعانَ بهِ في حاجَةٍ فلَم يُعِنْهُ وهُو يَقْدِرُ، ابْتَلاهُ اللَّهُ عزّوجلّ بأنْ يَقْضيَ حوائجَ عَدُوٍّ مِن أعْدائنا يُعذّبُهُ اللَّهُ علَيهِ يَومَ القِيامَةِ. [2]
امام صادق عليه السلام: هرگاه يكى از برادران ما دست حاجت به سوى يكى از شيعيان ما دراز كند و او بتواند كمكش كند و دريغ ورزد، خداوند عزّوجلّ او را به برآوردن نياز يكى از دشمنان ما مبتلا مىكند و به سبب آن در روز قيامت عذاب شود.
منبع:پژوهه تبلیغ
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان