18 مهر 1396, 11:22
قال ابوجعفر(علیه‌السلام):
«تُکلِّمُوا فی خَلْقِ الله ولا تتکلّموا فی الله؛ فانّ الکلام فی الله لایزداد صاحِبَهُ الا تَحَیُّراً» (کافی، ج 1، ص 92)
امام باقر (علیه‌السلام) فرمود:
«در آفریده‌های خداوند بحث و گفت و گو کنید و در ذات اقدس الهی سخن نگوئید؛ زیرا سخن گفتن در ذات باریتعالی جز بر تحیر و سرگشتگی سخنگوی نمی‌افزاید»
بشر در جهان طبیعت، محصور و زندانی است و به عالم ماوراء طبیعت راه ندارد. انسان مانند سایر موجودات ارضی و سماوی، آفریده و مخلوق خدا است و هرگز قادر نیست با درک نارسای خویش به حقیقت آفریدگار خود پی ببرد و به خالق جهان، احاطه علمی پیدا کند. به همین جهت اولیای گرامی اسلام پیروان خود را از تفکر در حقیقت حضرت حقّ و تحقیق در ذات باریتعالی بر حذر داشته‌اند. چه دراین راه جز ناکامی و شکست چیزی نصیبشان نخواهد شد.
بشر ماورای جلاش نیافت
بصر منتهای کمالش نیافت
نه بر اوج ذاتش پرد مرغ فهم
نه در ذیل وصفش رسد دست وهم
نه ادراک بر کنه ذاتش رسد
نه فکرت به عزّ صفاتش رسد
در این ورطه کشتی فرو شد هزار
که پیدا نشد تخته‌ای در کنار
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان