13 آذر 1396, 16:45
قال الله تعالی:وَ اعْتَصمُوا بِحَبْل اللَّهِ جَمیعا وَ لا تَفَرَّقُوا(سوره آل عمران، آیه 105)
«یکى از نعمتهاى بزرگ الهى الفت و محبّتى است که در قلوب مسلمین نسبت به یکدیگر نهاده بطورى که آنها را چون اعضاى یک پیکر در درد و رنج و سرور و شادمانى هم شریک کرده و بطور کلى مىتوان گفت یکى از مشخصات بارز یک جامعه اسلامى این است که این نعمت بزرگ الهى در آن بروز کرده باشد، چه اینکه تنها جامعهاى را که قرآن شریف به « رُحَماءُ بَیْنَهُمْ » [2] توصیف مىکند همان جامعه مسلمانان است».
خداى تعالى در حالى که منّت بر بندگان گذارده مىفرماید: «لَوْ انْفَقْتَ ما فِى الأَرْضِ جَمِیعا ما الَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ الَّفَ بَیْنَهُمْ »[3].
و باز مىفرماید: «فَاصْبَحْتُمْ بِنِعْمَتِهِ إخْوانا »[4].
سپس تفرقه را نکوهش کرده براى منع از آن چنین مىفرماید: «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمیعا وَ لا تَفَرَّقُوا»[5].
و باز مىفرماید: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا »[6].
و پیامبر اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلّم مىفرماید: خداى تعالى هر کسى را اراده کند خیرى نصیبش کند دوست صالحى به او مىدهد که اگر خدا را فراموش کرد به یادش آورد و اگر خدا را یاد کند تقویتش نماید[7] .
و باز مىفرماید: کسى که براى خدا با کسى برادرى کند خداوند درجهاى در بهشت به او مىدهد که با هیچ عملى نمىتواند به آن برسد[8] .
أمیر المؤمنین على علیه السّلام مىفرماید: عاجزترین مردم کسى است که از به دست آوردن دوست عاجز باشد و عاجزتر از او کسى است که دوستى را که به دست آورده از دست بدهد[9].
نبى اکرم صلى اللّه علیه و آله و سلّم مىفرماید: محکمترین دست آویزهاى ایمان حبّ و بغض بخاطر خدا و دوست داشتن دوستان خدا و بیزارى از دشمنان خداست[10] .
امام باقر علیه السّلام مىفرماید: اگر مىخواهى بدانى که در تو خیرى هست یا نه به قلبت بنگر پس اگر دیدى که اطاعت کنندگان را دوست دارى و با کسانى که در مقابل خدا سرکشى مىکنند دشمنى، بدان که خیر در وجودت هست و خدا تو را دوست دارد. و اگر با اطاعت کنندگان دشمن و سرکشان را دوست دارى، بدان که خیرى در تو نیست و خدا تو را دوست ندارد. چه هر کس با کسانى است که آنها را دوست دارد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان