8 آبان 1396, 18:36
قال الله تعالی"…اِنِّهم عن ربّهم یومئذ لمحجوبون[1]"
چنین نیست که مى‌پندارند، بلکه آنها در آن روز از پروردگارشان محجوبند! (برگرفته از مبادی اخلاق در قرآن : آیت الله جوادی آملی )
گاهی حجاب موجود مادی است ،وگاهی خود حجاب مانند گناه ،مستور است؛یعنی خود گناه ،حجاب است ونمی گذارد انسان تبهکار جایی را ببیند ،ولی حجاب بودن این گناه ،مستور است وکسی هم آن را نمی فهمد .
برای اینکه ما به چنین حجابی مبتلا نشویم وبین ما ورسول خدا ونیز بین ما وکلام خدا وخود خدا هیچ حجابی نباشد ، باید گناه نکنیم ؛زیرا اولین قدم در تهذیب روح ، انجام واجب وترک حرام است. کسانی که این حجاب را برطرف نکرده ومبتلا به آن شده اند ،نه تنها دردنیا به لقای حق ، موفق نیستند ، بلکه در آخرت نیز که ذات اقدس اله ، ظهور بیشتری داردمحجوبند: چنانکه می فرماید؛
اِنِّهم عن ربّهم یومئذ لمحجوبون
بدترین کیفر وتلخترین عقاب برای تبهکاران این است که روزی که خدا یِ نورالسموات والارض با آن نور ظهور می کند وهمگان خدا را با چشم دل می بینند ،این گروه تبهکاراز شهود جلال وجمال حق محروم ومحجوبند .
اصل اینکه گناه حجاب است ودربیانات نورانی امام سجاد علیه السلام در دعای ابوحمزه ثمالی ودعای امام هفتم علیه السلام که در روز مبعث خوانده می شود ،آمده که به خدا عرض می کنند
… و أنّ الرّاحل الیک قریب المسأفة وأنّک لاتحتجب عن خلقک إلا أن تحجبهم الاعمال دونک [2]
پروردگارا ! اگر کسی اهل سیروسلوک باشد وبخواهد به سوی تو سفرکند ،راه وی به تو ، نزدیک است وتنها چیزی که نمی گذارد انسان ،راه نزدیک را طی کند همان عمل بد بندگان است .
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید:
بینکم وبین الموعظة حجابٌ من الغرّة[3]
علت اینکه موعظه در شما اثر نمی کند مغرور بودن شماست . انسانی که با بیماری جزیی از پا رد می آید وبا حادثه ای زمینگیر می شود باز مغرور است ! این غروز ،حجاب او است ونمی گذارد انسان، متّعِظ شود . پس غرور وغفلت وسایر رذایل اخلاقی حجابند ونمی گذارند انسان،حق را بیابد . به همین جهت انسان عمری به بیراهه میرود وهر دری رامی زند سرشکسته برمی گردد.
کتابخانه هادی
پژوهه تبلیغ
ارتباطات دینی
اطلاع رسانی
فرهیختگان