قال رسول الله (صلی الله علیه وآله):
«مَن بَکی عَلی مُصابِ هذِهِ البنت کَان کَمَن بَکی عَلی أخَوَیهَا الحَسَنِ وَالحُسَینِ(علیهما السلام)»
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) فرمود:
«هر کس بر مصیبت‌های این دختر بگرید، همانند کسی است که بر برادرانش، حسن و حسین (علیهما‌السلام) گریسته باشد»
(مجموعه وفیات الائمه، ص 431)
توضیح:
برای عمه‌ام روضه بخوانید!
وفات جانگداز عقلیه بنی‌هاشم، فاطمه صغری، ام‌المصائب، حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) در شب یک‌شنبه 15 رجب سال 62 هـ.ق به وقوع پیویست. هنگام ولادت حضرت زینب (سلام الله علیها) جبرئیل از جانب خداوند متعال بر پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) نازل شد و عرضه داشت:
«یا رسول الله! اسم این دختر را زینب بگذار! و آن‌گاه گریست».
پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) سبب گریه‌اش را پرسید؛ جبرئیل عرض کرد:
«همانا این دختر از آغاز زندگی تا پایان روزگار در این سرای ناپایدار با رنج و مصیبت و بلا خواهد زیست: گاه به درد مصیبت شما مبتلا، گاهی به درد فراق مادر دچار، گاه در مصیبت پدر گریان، گاه در غربت مجتبی (علیه السلام) نالان و بالاتر از همه به مصائب کربلا گرفتار خواهد شد، چنانکه مویش سفید وقامتش خمیده خواهد شد».
پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) صورت بر صورت حضرت زینب (سلام الله علیها) نهاد و گریست.
حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) فرمود:
«یا ابتا، این گریه برای چیست؟! خداوند دیده‌های تو را نگریاند!»
فرمود:
«فاطمه جان! این دختر بعد از من و تو دچار بلاها و مصیبت‌هایی جان‌فزا می‌شود».
حضرت صدیقه طاهره (سلام الله علیها) پرسید:
«ثواب کسی که بر مصائب دخترم زینب گریه کند، چیست؟»
آن حضرت فرمود:
«ای پاره تنم و ای نور چشمم! ثواب کسی که بر مصائب او گریه کند مانند ثواب کسی است که بر دو برادرش حسن و حسین (علیهما السلام) گریه کند».
منبع:
- الوقایع و الحوادث،ج1،ص113
کعبه بی‌نام و نشان می‌ماند اگر زینب نبود
کربلا هم بی‌نشان می‌ماند اگر زینب نبود
کاروان مهدویت بر مسیر فتنه‌ها
بی‌امیر کاروان می‌ماند اگر زینب نبود